ΣΟΒΑΡΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ | LEXIFLY.GR

 

«σοβαρή δέσμευση»

«Αν έγραφα εγώ βιβλίο, θεατρικό ή σενάριο… θα γινόταν χαμός.» Είμαι βέβαιος πως αυτή τη φράση την έχεις ακούσει αμέτρητες φορές. Την ίδια ή κάποια παραλλαγή της. Με «Μαντά» ή χωρίς. Από τον ταξιτζή που σε πήγε ένα πρωινό στη δουλειά επειδή άργησες να ξυπνήσεις, από τη συνάδελφο στο διάλειμμα, από την ταμία του σούπερ μάρκετ ή της τράπεζας, από τον λογιστή, τον κομμωτή, τον/τη σύντροφό σου και, φυσικά, από τη μάνα σου. Και ξέρεις κάτι; Αυτή η φράση κρύβει μια δόση αλήθειας. Έχει βάση.

  Όλοι κουβαλάμε μέσα μας μία ιστορία. Όλοι έχουμε, έστω, μια ιστορία να αφηγηθούμε. Άρα και τη δυνατότητα να τη γράψουμε. Το κάνουμε, όμως, όλοι; Όχι. Οι περισσότεροι επικαλούμαστε δικαιολογίες: έλλειψη χρόνου, ταλέντου, έμπνευσης, κατάλληλων συνθηκών, και, φυσικά, το κλασικό «δεν είναι αυτά για μένα, αλλά αν ήθελα…» και τα παρατάμε «πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις», αφήνοντας τη φράση «κούφια», «άδεια».

   Η αλήθεια, όμως, είναι άλλη: το να γράψεις μια ιστορία δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Κάθε άλλο. Είναι μια απαιτητική διαδικασία. Σε θέλει μέρες, εβδομάδες, μήνες καθισμένο στην καρέκλα του γραφείου σου (ή όπου αλλού βολεύεσαι), να μετράς πόνους στη μέση, στα χέρια, στα δάχτυλα. Γενικά οι τενοντίτιδες σε πρώτο πλάνο. Σε θέλει να παλεύεις με πονοκεφάλους, ημικρανίες, με το στομάχι σου γιατί ξεχνάς να φας, με την αγωνία αν η λέξη που διάλεξες για να περιγράψεις την ψυχική κατάσταση του ήρωά σου στην προτελευταία παράγραφο του τρίτου κεφαλαίου είναι η κατάλληλη και με αϋπνίες γιατί το άγχος για το «τι μέλλει γενέσθαι» με αυτή την ιστορία από τη στιγμή που θα τη στείλεις κάπου, δε σε αφήνει να κλείσεις μάτι. Και δεν υπολογίζω καν την «αφηρημάδα» που, όσο γράφεις, σε ακολουθεί πιστά και δημιουργεί, στην καλύτερη περίπτωση, χαριτωμένα περιστατικά στη δουλειά, στον δρόμο, στην παρέα, στο σπίτι κ.λπ.

   Το γεγονός ότι βρίσκεσαι εδώ σημαίνει ότι θέλεις να γράψεις. Ή, έστω, φλερτάρεις σοβαρά με την ιδέα. Κι εγώ είμαι εδώ για να σού καταρρίψω μύθους (έχω γράψει πολλές ιστορίες σε λεωφορεία,  διαλείμματα, στο κινητό, σε σημειωματάρια, σε ακατάλληλες συνθήκες, ενώ το “ταλέντο” μου εξελισσόταν με τα χρόνια, την εξάσκηση και κυρίως τα λάθη) και για να σε βοηθήσω, να σου δώσω το έναυσμα να δεσμευτείς πραγματικά απέναντι στην απόφαση: «θέλω να γράψω μια ιστορία». Το πρώτο (και καθοριστικό) βήμα είναι η σοβαρή δέσμευση. Αν είσαι έτοιμος/η, πες το δυνατά και βγάλε τα μολύβια σου.

🅒 Χάρης Γαντζούδης και lexifly.gr