Εκδίκηση | ποίημα

Όλη τη ζωή στη ζούλα ρε φίλε

γιατί η κοινωνία δεν μπορεί

γιατί ο κόσμος δεν αντέχει

και κρίνει ό,τι υπάρχει πέρα από το αποδεκτό του.

Προχωράμε. Κάνουμε βήματα μπροστά

όμως πάλι σε άκρα φτάνουμε

εξίσου επικίνδυνα.

Πάλι μάσκες κατασκευάζουμε

που μας υπόσχονται μια ήρεμη διέλευση από την καθημερινότητα.

Ψέμα, δυστυχία, μίσος

το αποτέλεσμα.

Άραγε αυτός ο κόσμος, αυτή η κοινωνία

υποψιάζονται το ψέμα που με τόσο αίμα υπερασπίζονται;

Μυρίζουν τη δυστυχία που ανάβει στον πυρήνα τους το μίσος;

Αλλά να το θυμάσαι φίλε

μια μέρα όλοι όσοι στο παρασκήνιο περπάτησαν τη ζωή τους

θα πάρουν εκδίκηση.

Ο θάνατος τους θα ξεκλειδώσει συρτάρια, ντουλάπια, στόματα

και χιλιάδες αποδείξεις θα ξεχυθούν στο σύμπαν:

φιλιά, αγκαλιές, χέρι με χέρι περιπάτους, καλοκαίρια, χειμώνες, γέλια, δάκρυα, νίκες, ήττες

και θα αφήσουν ορθάνοικτα τα μάτια του κόσμου, της κοινωνίας

πριν τρέξουν δάκρυα, πόνο, τύψεις

και στόματα σφραγισμένα.