Στην οδό Τριπόδων 32 και Ραγκαβά

 

Αυτές τις μέρες το instagram μού θύμισε πως πριν από δύο χρόνια βρέθηκα στην οδό Τριπόδων στην Πλάκα. Πιο συγκεκριμένα βρέθηκα στον αριθμό 32 όπου μέχρι και σήμερα βρίσκεται το σπίτι όπου το 1965 μετατράπηκε σε κινηματογραφικό πλατό στο οποίο γυρίστηκε μια από τις πιο επιτυχημένες (και από τις πιο αγαπημένες μου) ελληνικές ταινίες. Τίτλος της: Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα. Δημιουργός της (σενάριο- σκηνοθεσία): Γιώργος Τζαβέλλας. Έβγαλα το κινητό μου και φωτογράφισα το σπίτι και κάθε φορά που κοιτάζω τη φωτογραφία το μυαλό μου πλημμυρίζει με ασπρόμαυρες σκηνές. Πρωταγωνιστές  ο Αντωνάκης (Γιώργος Κωνσταντίνου) να απειλεί: «Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω!», η Ελενίτσα (Μάρω Κοντού) να επαναστατεί: «Άκουσε να δεις Αντωνάκη μου… δέκα χρόνια μ’ έπρηξες «παίρνω το καπελάκι μου» και «παίρνω το καπελάκι μου». Ε, λοιπόν πάρε το καπελάκι σου και ώρα καλή στην πρύμνη σου και αγέρα στα πανιά σου»… Στην παρέα και η Παγώνα (Κατερίνα Γώγου), η Μπεμπέκα (Δέσπω Διαμαντίδου), η κυρία Παπαμήτρου (Τασσώ Καββαδία)… Εκτός όμως από όλα αυτά, η ανάρτηση που είχα κάνει στο instagram στις 02.11.2020, μού θύμισε και μια εκκρεμότητα. Τότε είχα πει πως, κάποια στιγμή, θα γράψω για αυτόν τον δρόμο, για αυτό το σπίτι, για αυτήν την ταινία. Δυο χρόνια δεν το έκανα. Νομίζω λοιπόν πως ήρθε η ώρα να το κάνω.

Ο δρόμος…

Ο δρόμος πήρε το όνομά του από τους χάλκινους τρίποδες που ήταν τοποθετημένοι κατά μήκος του. Σε αυτούς τους τρίποδες τοποθετούνταν βραβεία χορηγών που ξεχώριζαν στους θεατρικούς αγώνες. Είναι ο αρχαιότερος δρόμος της Ευρώπης μιας και εδώ και 25 αιώνες αναφέρεται με το ίδιο όνομα. Ο δρόμος ξεκινούσε από την Αρχαία Αγορά και κατέληγε στο θέατρο του Διονύσου. Σε αυτόν οι κάτοικοι της πόλης έκαναν τον περίπατό τους κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει και στις μέρες μας.

Το σπίτι στον αριθμό 32…

Το σπίτι στον αριθμό 32 της οδού Τριπόδων κατασκευάστηκε το 1800. Ο τρόπος κατασκευής του είναι επηρεασμένος από την τουρκική παράδοση. Κύριο μέρος του σπιτιού είναι η κοινόχρηστη αυλή βάσει της οποίας διαμορφώθηκαν και οι υπόλοιποι χώροι. Το σπίτι αποτελείται από δύο ορόφους. Στον πρώτο όροφο (κατώγι) υπήρχαν η τραπεζαρία, τα υπνοδωμάτια των κοριτσιών, δωμάτια υπηρεσίας, το μαγειρείο, ο φούρνος, το αφοδευτήριο. Ο δεύτερος όροφος (ανώγι) είναι ένα κλειστό με τζαμαρία μπαλκόνι το οποίο αποτελεί προέκταση των εσωτερικών χώρων, δηλαδή της κρεβατοκάμαρα των γονιών, των αγοριών, του ξενώνα και του γεροντικού (δωμάτιο το οποίο χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοι της οικογένειας).  Το σπίτι είναι γνωστό και ως «σπίτι του Καδή» γιατί ο πρώτος του ένοικος ήταν ένας Τούρκος δικαστής. Επίσης αναφέρεται πως στο συγκεκριμένο σπίτι στεγαζόταν και η στρατιωτική διοίκηση των Τούρκων. Ανασκαφές που έγιναν στο οικόπεδο, μέρος του οποίου είναι το σπίτι της οδού Τριπόδων 32 και Ραγκαβά, έφεραν στο φως πολλά αρχαιολογικά ευρήματα γεγονός που έβαλε «φρένο» στο να περάσει το σπίτι σε κάποιον ιδιώτη.

Η ταινία…

Η ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1965. Έκοψε 297.273 εισιτήρια. Ήταν η τελευταία ταινία που γύρισε ο Γιώργος Τζαβέλλας. Σε αυτήν, μέσα από την ιστορία του Αντώνη Κοκοβίκου και της Ελενίτσας του, παρουσιάζονται τα προβλήματα της εποχής, η καθημερινότητα των ανθρώπων, τα ήθη και τα έθιμα, η Αθήνα που μπαίνει σε τροχιά αλλαγής. Στην αρχή βλέπουμε τον Αντώνη Κοκοβίκο, διευθυντή υπουργείου, να πληροφορείται από τον δικηγόρο της πρώην γυναίκας του πως το σπίτι που έμεναν για χρόνια θα γκρεμιστεί. Ο Αντώνης Κοκοβίκος σπεύδει στο σημείο για να το δει για τελευταία φορά. Αρχίζει να θυμάται όσα έζησε σε αυτό το σπίτι και από Αντώνης Κοκοβίκος, διευθυντής υπουργείου, γίνεται ο Αντωνάκης. Και στο πλευρό του η Ελενίτσα. Η σχέση, οι συγκρούσεις, ο γάμος, το διαζύγιο… όλο το χθες που διακόπτεται απότομα από ένα δοκάρι που πέφτει.  Και ξαφνικά εμφανίζεται η Ελενίτσα ή οποία ένιωσε την ίδια ανάγκη με εκείνον: να δει το σπίτι για τελευταία φορά. Το ζευγάρι βγαίνει από τα συντρίμμια κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου κι αποφασίζουν να κάνουν μια νέα αρχή.