Συνέντευξη με τον Στέφανο Αλεξιάδη

 «Τα φτερωτά σανδάλια» κυκλοφόρησαν το 2021 από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο. Πρόκειται για την πρώτη συγγραφική απόπειρα του Στέφανου Αλεξιάδη η οποία, σε σύντομο χρονικό διάστημα, αγαπήθηκε πολύ από μικρούς και μεγάλους. Ο δεκάχρονος Φοίβος, ο ήρωας της ιστορίας, κατάφερε να μπει στις καρδιές των αναγνωστών και ο δημιουργός του, με ευαισθησία και αγάπη, να μιλήσει για θέματα όπως ο σεβασμός και η αποδοχή της διαφορετικότητας. «Τα φτερωτά σανδάλια» είναι ένα αισιόδοξο κλείσιμο του ματιού στις δυσκολίες και ο λόγος της συνέντευξης που ακολουθεί.  

Γεννήθηκες στην Θεσσαλονίκη. Πόλη που ξέρω ότι λατρεύεις. Ποια είναι η πρώτη εικόνα που έχεις από αυτήν;

Ναι, γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και είναι μια πόλη που αγαπάω πολύ. Κλείνοντας τα μάτια μου νομίζω πως δημιουργείται η εικόνα της παραλίας με το γρασίδι απέναντι και τον Λευκό Πύργο συντροφιά.

 Και το πρώτο βιβλίο που θυμάσαι να κρατάς στα χέρια σου;

Ήταν ένα βιβλίο από τη σειρά «Μικροί κύριοι και κυρίες». Τα λάτρευα μικρός!

Διαβάζω στο βιογραφικό σου: "Η πρώτη του επαφή με τη συγγραφή έγινε,  όταν ακόμα  ήταν μαθητής του Δημοτικού,  οπότε και βραβεύτηκε στον Διαγωνισμό Παραμυθιού...". Πώς ήσουν ως παιδί και ποια ανάγκη σε οδήγησε στη συγγραφή;

Ανέκαθεν ήμουν καλύτερος στον γραπτό λόγο. Ένιωθα πως μπορώ πολύ πιο εύκολα να εξωτερικεύσω όλα όσα νιώθω. Ως παιδί ήμουν αρκετά εσωστρεφές και ίσως αυτό ήταν που με οδήγησε στη συγγραφή. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς να πει ό,τι θέλει και όπως θέλει χωρίς λογοκρισία.

Λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε άλλη μια διάκριση.  Αυτή τη φορά από την Ένωση Λογοτεχνών Β. Ελλάδας.  Θέλω να μου πεις το συναίσθημα σου τη στιγμή που μαθαίνεις για αυτή τη διάκριση.

Έγινε σε σχολικό πλαίσιο. Όταν μου ανακοίνωσε η φιλόλογος του σχολείου πως ήρθαν οι διακρίσεις, ένιωσα ότι κατάφερα να επικοινωνήσω αυτό που ένιωθα σε κάποιους ανθρώπους. Και είναι πολύ όμορφο συναίσθημα αυτό! Πετούσα από τη χαρά μου.

Και το 2021 κυκλοφορούν "Τα φτερωτά σανδάλια" από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο και η επιτυχία είναι τεράστια και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το βιβλίο έφτασε να είναι υποψήφιο στα Βραβεία Public κατακτώντας το Βραβείο Εφηβικής Λογοτεχνίας.  Περίμενες αυτή την ανταπόκριση και την αγκαλιά από τους αναγνώστες;

Το έχω πει πολλές φορές και εύχομαι πραγματικά να μη φαίνομαι κουραστικός αλλά πραγματικά δεν περίμενα σε καμία περίπτωση το βιβλίο μου να ακουστεί τόσο πολύ, να διαβαστεί τόσο πολύ και τελικά να βραβευτεί ως το καλύτερο ελληνικό μυθιστόρημα εφηβικής λογοτεχνίας της χρονιάς. Είμαι ευγνώμων για ό,τι μου έχουν χαρίσει οι αναγνώστες. Χωρίς εκείνους άλλωστε δε θα υπήρχα με την ιδιότητα του συγγραφέα.

Αλήθεια,  πώς ξεκίνησες να γράφεις "Τα φτερωτά σανδάλια"; Ποια η αφορμή;

Θέλησα να δώσω φωνή σε μια μερίδα ανθρώπων που δύσκολα ακούγονται. Με βοήθησε αρκετά η σπουδή μου στην Ειδική Αγωγή και η συναναστροφή μου με τα παιδιά. Μάλιστα με αφορμή έναν μαθητή μου έγραψα το συγκεκριμένο βιβλίο, προκειμένου να τον ευαισθητοποιήσω και να μπει στη διαδικασία ανάγνωσης λογοτεχνικών βιβλίων γενικότερα.

Το βιβλίο μιλά για την διαφορετικότητα και την αποδοχή γης. Γιατί πιστεύεις, το 2022, μιλάμε ακόμα για διαφορετικότητα και αποδοχή;

Θεωρώ πως απέχουμε χιλιόμετρα ακόμα από την πλήρη αρμονία της κοινωνίας. Οφείλουμε με κάθε τρόπο να μιλάμε για διαφορετικότητα, για αποδοχή, για μοναδικότητα ή οποιονδήποτε άλλο όρο θέλει ο καθένας. Μέσα από τη λογοτεχνία είναι σημαντικό να περνάνε μηνύματα που θα βελτιώσουν έστω και έναν άνθρωπο. Αν αυτό το έχω καταφέρει, τότε το θεωρώ επίτευγμα. 

Η εκπαίδευση,  της οποίας είσαι κομμάτι,  έχει ευθύνη για αυτό; Αν είχες τη δυνατότητα να αλλάξεις κάτι, τι θα ήταν αυτό;

Είναι πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν και δυστυχώς δεν είναι εφικτό να αναλυθούν εδώ. Κάτι που θα βελτίωνε όμως τις συνθήκες ζωής μας είναι η εισαγωγή της ενσυναίσθησης στα σχολεία. Δεν ξέρω πώς. Με ένα μάθημα; Με την τέχνη; Με υποθετικά σενάρια; Πρέπει όμως να μπει. Έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας καιρό τώρα.

Η αγάπη για εσένα και το πρώτο σου συγγραφικό βήμα είναι δεδομένη πια. Αρνητικά σχόλια / κριτικές υπήρξαν;  Πώς τα διαχειρίζεσαι;

Μολονότι δε θεωρώ δεδομένη την αγάπη, σε ευχαριστώ. Θεωρώ πως έχει αγαπηθεί το βιβλίο, οι ήρωές του και όχι εγώ. Κι αν με ρωτάς, ευτυχώς. Το ζητούμενο είναι να αγαπιούνται τα βιβλία που τον τελευταίο καιρό όλο και σπανίζουν από τις βιβλιοθήκες των σπιτιών μας. Όσο για αρνητικά σχόλια τώρα, υπήρξαν. Βέβαια υπήρξαν. Όλα ανώνυμα σε διάφορες εφαρμογές που μπορεί ο καθείς να φτιάξει ένα ψεύτικο προφίλ και να γράψει ό,τι του κατέβει. Με ονοματεπώνυμο δε γράφτηκε ποτέ κάτι αρνητικό και αυτό με χαροποιεί τρομερά. Ίσως σημεία που δεν ικανοποίησαν πότε τον έναν και πότε τον άλλον. Αυτά όμως γίνονται για καλό και τα κρατάω βαθιά μέσα μου, γιατί ξέρω πως αυτά θα με κάνουν καλύτερο στα επόμενα βιβλία. Η καλή προαίρεση είναι το παν. Αν κάνουμε ένα σχόλιο με ευγένεια, είναι δεδομένο πως δεν πρόκειται να πληγώσουμε ποτέ κανέναν. Όσο τώρα για τη διαχείριση αυτών, στην αρχή ένιωθα άσχημα μα τώρα αντιλαμβάνομαι πως δεν οφείλω να γίνομαι δέκτης του διαδικτυακού εμετού κανενός. Ευτυχώς υπάρχουν πολύ καλοί και αξιόλογοι επαγγελματίες ψυχικής υγείας που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους αυτούς.

Η μεγάλη επιτυχία σου δημιουργεί άγχος για το επόμενο βήμα ή σου δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση;

Δεν αγχώνομαι και αυτό γιατί δεν μπήκα ποτέ στον χώρο προσδοκώντας κάτι συγκεκριμένο. Είμαι της άποψης ότι πρέπει να κάνω αυτό που θέλω και αγαπώ εγώ και αν αυτό συμβαδίζει με τις επιθυμίες των αναγνωστών, θα κάνουμε ένα πολύ όμορφο ταξίδι από κοινού. Αν όχι, δε χάλασε και ο κόσμος.

Σε ευχαριστώ πολύ.

Εγώ σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Ήταν χαρά μου!