Διάβασα το βιβλίο ΦΡΙΝΤΑ ΚΑΛΟ ¡VIVA LA VIDA! του Pino Cacucci

 

«Βροχή…

Γεννήθηκα μες στη βροχή.

Μεγάλωσα κάτω απ’ τη βροχή.

Ψιλή βροχή, χωρίς τέλος… βροχή δακρύων…»

Έτσι αρχίζει ο συγκλονιστικός μονόλογος του Pino Cacucci που αναφέρεται στη συναρπαστική ζωή της Φρίντα Κάλο. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2017 από τις Εκδόσεις Άγρα (μετάφραση: Τιτίκα Δημητρούλια).

Ο συγγραφέας που γεννήθηκε το 1955 στην Αλεσσάντρια του Πιεμόντε στην Ιταλία, σπούδασε στη Μπολόνια και πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1988 με το έργο του «Outland rock» αυτή τη φορά δίνει το λόγο στη σπουδαία ζωγράφο να ξετυλίξει το κουβάρι της ζωής της. Μια ζωή δύσκολη, έντονη όπως και τα έργα της. Η Φρίντα που γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1907, αλλά σε όλη τη ζωή της υποστήριζε πως το έτος γέννησης της ήταν το 1910 δηλαδή το έτος της μεξικανικής επανάστασης που επέφερε σημαντικές αλλαγές, οχτώ ημέρες πριν από το θάνατό της αφηγείται τους μεγάλους σταθμούς, τους μεγάλους πόνους. Θυμάται τις ευτυχισμένες στιγμές και τις απογοητεύσεις. Αποκαλύπτει το μυστικό της δύναμης της: αγάπη για τη ζωή. 

«Κι όμως, από το ρημαγμένο μου κορμί ξεπήδησε αυτό το ουρλιαχτό της λύσσας για ζωή».  

Μέσα στις εξήντα σελίδες όπου η Φρίντα έχει τον πρώτο λόγο, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με το ατύχημα που τη σημάδεψε για πάντα. Το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε συγκρούστηκε με ένα τραμ. Ήταν 17 Σεπτεμβρίου του 1925 και η Φρίντα μόλις 18 ετών. Το αποτέλεσμα:

«Ήταν αδύνατον να είναι ακόμη ζωντανό αυτό το κορμί, τρυπημένο απ’ άκρη σ’ άκρη, αισχρά διεμβολισμένο και υποκριτικά καλυμμένο με χρυσάφι, με τη σπονδυλική στήλη σπασμένη σε τρία σημεία, δυο πλευρά, τον αριστερό ώμο, και το αριστερό πόδι τσακισμένα, λίμνη το αίμα, κανονική σφαγή…». 

Κι εκεί καθηλωμένη άρχισε να ζωγραφίζει, να ερωτεύεται, να ζει με πάθος, να αγωνίζεται με λύσσα για τα πιστεύω της. Σε όλα αυτά δίνει ζωή ο Πίνο Κακούτσι μέσα από το έργο του. Δίνει φωνή στη Φρίντα να μιλήσει για τον μεγάλο της έρωτα, τον Ντιέγκο Ριβιέρα με τον οποίο παντρεύτηκε, που την απάτησε με την αδερφή της και τον απάτησε κι εκείνη μα που ποτέ δεν έπαψε να τον ποθεί, δίνει φωνή στον πόνο που δεν μπόρεσε να του χαρίσει ένα παιδί «…Τέσσερις φορές συνέλαβα τον γιο και την κόρη που θα ήθελα, αλλά η ζωή τους δολοφόνησε μόλις άρχισαν να σαλεύουν στην κοιλιά μου…», στον πόθο της για ένα καλύτερο Μεξικό, «το δικό της» Μεξικό, στη φιλία της με τον Τρότσκι…

Δεν ξέρω τι με συγκλόνισε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο. το ταλέντο του συγγραφέα, η ικανότητά του να μπλέξει φαντασία και ζωή πραγματική. Ή η ίδια η Φρίντα Κάλο. Η ζωή της, η πορεία και οι αγώνες της. Μπορεί και τα δύο. Μα λίγη σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία είναι πως από την πρώτη στιγμή που πήρα τα χέρια μου το βιβλίο δεν μπόρεσα να το αφήσω ούτε για μια στιγμή. Ρουφούσα λαίμαργα την κάθε λέξη, την κάθε γραμμή.  

Για όλα αυτά (και για άλλα τόσα που δε χωρούν σε μιαν  ανάρτηση) πρέπει να διαβάσεις αυτό το βιβλίο. Να γνωρίσεις τη Φρίντα Κάλο, τη σπουδαία ζωγράφο, γυναίκα, αγωνίστρια και να αναφωνήσεις: 

i VIVA LA VIDA! |ΖΗΤΩ Η ΖΩΗ!