Ο δολοφόνος (μικρό πεζό)

Γράφει και σβήνει με μανία. Σκίζει τα χαρτιά. Τα πετά στον κάδο που είναι δίπλα στα πόδια του.  Παίρνει βαθιά ανάσα. Ανάβει τσιγάρο. Κλείνει τα μάτια και φυσά τον καπνό. Στο μυαλό του χορεύουν οι λέξεις. Τις στριμώχνει και η πρώτη πρόταση χύνεται στο χαρτί. Βάζει τελεία. Η επόμενη πρόταση είναι έτοιμη να βγει στη ζωή. Κάτι δεν του αρέσει. Κάτι δεν του κολλάει. Σκίζει τη σελίδα. Ξανά από την αρχή. Την επόμενη τη γεμίζει με μιαν ανάσα, χωρίς να σκέφτεται τις λέξεις, τις προτάσεις. Απλά τις τοποθετεί πάνω στη λευκή σελίδα. Όταν φτάνει στο τέλος αρχίζει να κλαίει. Χτυπά με δύναμη το χέρι στο γραφείο. Σκίζει τη σελίδα. Ανάβει τσιγάρο. Ξανά από την αρχή. Αργά το βράδυ σηκώνεται απογοητευμένος. Πάνω στο γραφείο η σελίδα λευκή. Πιο δίπλα ο κάδος ξεχειλίζει από θάνατο. Τόσες λέξεις, προτάσεις ιστορίες, ήρωες. Όλα νεκρά. Κι εκείνος ο δολοφόνος τους.