ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΥΔΙΚΗ

 

Ευρυδίκη, φωτογραφία Λωρίν Παρασκευοπούλου

Χωρίς καμία υπερβολή μπορώ να γράψω πως η Ευρυδίκη είναι μία από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες της γενιάς της. Τα τριάντα χρόνια που κλείνει φέτος στη δισκογραφία, οι αμέτρητες και διαφορετικές συνεργασίες, η συνέπεια, το ήθος της, αποτελούν ατράνταχτες αποδείξεις.

Ξεκίνησε την καριέρα της τη δεκαετία του ’90 και αμέσως καθιερώθηκε στην ποπ σκηνή. Δίσκοι της όπως «Πόσο λίγο με ξέρεις» (1992), «Μίσησε με» (1993) θεωρούνται πια «κλασικοί». Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί.

Η Ευρυδίκη, που γεννήθηκε στη Λεμεσό και μεγάλωσε στη Λευκωσία, που το 1987 έφυγε για το Παρίσι κι έναν χρόνο αργότερα για την Αμερική, που το 1989 προσγειώθηκε στην Αθήνα και βρέθηκε να τραγουδά στο πλευρό σπουδαίων συνθετών (Σπανός, Τόκας, Χατζηνάσιος) δεν επέτρεψε στην επιτυχία να την εγκλωβίσει σε έναν δρόμο. 

Στη δεύτερη δεκαετία της καριέρας της και με δίσκους όπως  «Όσο φεύγω γυρίζω» (2003), «Στο ίδιο βαγόνι» (2005), κατάφερε να διευρύνει τους μουσικούς ορίζοντές της και να μας παρουσιάσει κι άλλες πλευρές της καλλιτεχνικής της υπόστασης τις οποίες αγαπήσαμε το ίδιο (ίσως και περισσότερο, ίσως και με έναν άλλον τρόπο μιας και μαζί της μεγαλώναμε κι εμείς) με εκείνη του νεαρού κοριτσιού που το 1991 μας τραγουδούσε «Το μόνο που θυμάμαι, είναι που μύριζε άνοιξη, το πρώτο σου φιλί…».

Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και στις ζωντανές της εμφανίσεις. Από το On The Rocks με την Αλέξια και τη Μαντώ στις αρχές του 1990, στο πλευρό του Αντώνη Βαρδή στο Ribas το 1993, στο Βεάκειο με την παράσταση «Ζηλιάρης ουρανός» το 1994 σε σκηνοθεσία Νεόφυτου Ταλιώτη κι έναν χρόνο αργότερα στο θέατρο του Λυκαβηττού με την παράσταση «Ό,τι με αγγίζει» σε σκηνοθεσία Βαρνάβα Κυριαζή, κι από εκεί στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο το 2003 με τον Παπακωνσταντίνου, στη Σφεντόνα με τον Στέλιο Ρόκκο το 2006, ξανά στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο το 2013 με την παράσταση «Εγώ η Edith και ο Elvis… το μπλε ταξίδι» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, στο «Ας ερχόσουν για λίγο» του Δημήτρη Μαλισσόβα το 2016 στο πλευρό του Γιάννη Μπέζου και δύο χρόνια αργότερα στο Ηρώδειο στα πλαίσια της συναυλίας τριών σπουδαίων συνθετών: Μίμη Πλέσσα, Γιώργου Χατζηνάσιου και Γιώργου Θεοφάνους.

Φέτος η Ευρυδίκη κλείνει  τριάντα χρόνια στη δισκογραφία και το «γιορτάζει» με ένα καινούργιο τραγούδι. «Θέλω» ο τίτλος του. «Θέλω μία συνέντευξη» της είπα την τελευταία φορά που τη συνάντησα στη μουσική σκηνή ΣΦΙΓΓΑ και στην παράσταση «Ρετρόκ» σε σκηνοθεσία Χρήστου Νικολάου. Τελικά, δύο μήνες μετά και με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της τραγουδιού, τα καταφέραμε.

Ευρυδίκη, φωτογραφία Λωρίν Παρασκευοπούλου

Μόλις κυκλοφόρησε το νέο σου τραγούδι «Θέλω». Μίλησε μου για αυτό.

Ε: Πρόκειται για μία λυρική, άκρως ερωτική μπαλάντα, γεμάτη πάθος, γεμάτη εναλλαγές στη μελωδία και στην ενορχήστρωση που δημιουργούνται από μία εσωτερική δύναμη. Αυτή τη δύναμη που πηγάζει μέσα από τα δεκάδες «θέλω» που πολιορκούν τη ψυχή και το μυαλό μας. Αυτά που αθόρυβα μεγαλώνουν μέσα μας και ζούνε για πάντα στα όνειρά μας. Το ξεχωριστό αυτό τραγούδι είναι ένα δώρο για μένα από δύο αγαπημένους μου δημιουργούς. Τον Στέφανο Κορκολή και τον Πόλυ Κυριάκου.

Τη μουσική υπογράφει ο Στέφανος Κορκολής. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;

E: Ήταν μια επιθυμία δική μου πολλών χρόνων. Ανέκαθεν πίστευα ότι θα μου ταίριαζε ο τρόπος γραφής του Στέφανου ή αν θες ότι ο Στέφανος θα μπορούσε να γράψει πάνω στη φωνή μου. Το άκουγα στις μελωδίες του από τότε που εμφανίστηκε στη δισκογραφία. Χαίρομαι που συναντηθήκαμε τώρα που είμαστε και οι δύο ώριμοι και κατασταλαγμένοι στα «θέλω» μας. Ο Στέφανος είναι ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες της γενιάς μας και αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα αυτή η συνεργασία.

Στους στίχους συναντάμε τον Πόλυ Κυριάκου με τον οποίο είχατε συνεργαστεί και το 2013 στον δίσκο «Δύο Μέτρα Γης Αγάπησα» που ήταν αφιερωμένος στην Κύπρο. Τι αγαπάς στη γραφή του;

Ε: Στον Πόλυ αγαπώ τον τρόπο που ερμηνεύει την ψυχή του. Γιατί με ό,τι γράφει εκφράζει επί της ουσίας το μέσα του. Γράφει με πάθος και αλήθεια. Δεν είναι ένας απλός στιχουργός που σκαρώνει στιχάκια για τον έρωτα. Είναι ένας σύγχρονος επαναστάτης που εκφράζεται με έναν ποιητικό τρόπο, είτε γράφει για την Κύπρο, είτε γράφει για τη σημερινή κοινωνία, είτε γράφει για τον έρωτα.

To 1991 κυκλοφόρησε ο πρώτος σου δίσκος. 2022 και έχουμε άλλη μία νέα κυκλοφορία. Έχεις πάντα την ίδια αγωνία;

Ε: Αυτό δεν αλλάζει ποτέ. Και αγωνία αισθάνομαι και ανυπομονησία και χαρά. Με έναν τρόπο όμως πολύ πιο προσγειωμένο ή αν θες πολύ πιο ουσιαστικό. Δεν έχω αγωνία για το αν θ’ αρέσει το τραγούδι μου σε όλους, ούτε για το αν θα γίνει επιτυχία. Αγωνιώ να το μοιραστώ με αυτούς που συνειδητά με ακολουθούν 30 χρόνια τώρα και περιμένουν το κάθε καινούργιο μου βήμα. Είναι το δώρο μου σ’ αυτούς που μ’ αγαπούν, εκτός από τη δική μου εσωτερική ανάγκη να εκφραστώ.

Μιλάμε για ένα τραγούδι. Ολοκληρωμένη δουλειά πότε να περιμένουμε;

Ε: Μέσα σε αυτή τη χρονιά θα κυκλοφορήσει και ολοκληρωμένη η δουλειά που ετοιμάζω εδώ και αρκετό καιρό. Πρόκειται για ένα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ με τη συμμετοχή αγαπημένων δημιουργών και ερμηνευτών, ήδη καταξιωμένων αλλά και νεότερων. Σας επιφυλάσσω πολλές εκπλήξεις μιας και με αυτό το άλμπουμ γιορτάζω τα 30 μου χρόνια στη δισκογραφία και θέλω να είναι ξεχωριστό.

Να περιμένουμε και live εμφανίσεις;

Ε: Θέλω να κάνω πολλά πράγματα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση και πώς θα διαμορφωθούν τα νέα μέτρα, θα επανέλθω με ζωντανές εμφανίσεις συνεχίζοντας το «Ρετρόκ» που ξεκίνησα τον Νοέμβριο στη Σφίγγα, αλλά και εμφανίσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Κλείνοντας, «Θέλω» ο τίτλος του νέου σου τραγουδιού.  Πόσο έχουν αλλάξει τα «θέλω» σου μέσα στα χρόνια και τελικά τι έχεις ανάγκη σήμερα για να είσαι ευτυχισμένη;

Ε: Είμαι συνεπής στα «θέλω» μου. Είναι τα απλά καθημερινά πράγματα που με συγκινούν. Θέλω τους δικούς μου ανθρώπους στη ζωή μου, αυτούς που με ηρεμούν με την αγάπη τους... θέλω να βλέπω το γιο μου να ακολουθεί το δικό του δρόμο και να είναι ευτυχισμένος... θέλω να περνάω πιο πολύ χρόνο με τους γονείς μου... θέλω να μοιράζομαι τη μουσική μου για πολλά χρόνια ακόμα μέσα από τραγούδια καρδιάς... θέλω να κάνω πολλά ταξίδια σε όλα τα απίστευτα μέρη που δεν έχω ακόμα επισκεφτεί... θέλω να χαμογελώ, να ερωτεύομαι με τα πάντα γύρω μου, να χορεύω και να κάνω τρέλες σαν να είμαι 20 χρονών και σε όλα αυτά να έχω την αγκαλιά του συντρόφου μου να με ζεσταίνει. Είναι πολλά;

Σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβεντούλα μας.

Ε: Εγώ σε ευχαριστώ!

ΘΕΛΩ | ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Μουσική: Στέφανος Κορκολής

Στίχοι: Πόλυς Κυριάκου

Θέλω
Mια λέξη απ’ τη σιωπή σου
Κι απ’ το σκοτάδι σου το στόμα
Να ζητιανεύω το φιλί σου
Κι όταν δεν μ’ αγαπάς ακόμα

Θέλω
Nα ζήσω στο κορμί σου
Για μια στιγμή έναν αιώνα
Κι από τα όχι και τα μη σου
Ν’ αντέχω το βαρύ Χειμώνα

Θέλω τα δύσκολα τα μαύρα
Θέλω τ’ αγκάθι απ’ το λουλούδι
Απ’ το ηφαίστειο τη λάβα
Κι από τον πόνο το τραγούδι
Θέλω…

Κι όταν τα ξύλα στη φωτιά
Τελειώσουν και δεν έχεις πια
Μιαν αφορμή ζεστό κορμί να ξημερώσεις

Σαν το φαντάρο στη σκοπιά
Πες ότι τέλειωσε η βραδιά
Πες πως δεν έχεις τίποτ’ άλλο να μου δώσεις
Πες πως δεν έχεις τίποτ’ άλλο…

Θέλωτο απέραντο σου βλέμμα
Όταν σωπαίνεις, όταν τρέμω
Στις φλέβες σου να’ μαι το αίμα
Στις ράγες σου να’ μαι το τρένο

Θέλω τον άπιαστο ουρανό σου
Όταν μουγγρίζει η καταιγίδα
Όταν βουλιάζω στ’ όνειρό σου.

Παραγωγή/ηχογράφηση/μίξη: Δημήτρης Digi Χωριανόπουλος
Ενορχήστρωση: Λεωνίδας Τζίτζος
Mastering: Νάσος Νομικός
Artwork: Πέτρος Παράσχης
Φωτογραφία: Λωρίν Παρασκευοπούλου

Μουσικοί:
Πιάνο-πλήκτρα: Λεωνίδας Τζίτζος
Μπάσο: Γιάννης Γρηγορίου
Κιθάρες: Αποστόλης Κοσκινάς
Τύμπανα: Δημήτρης Χωριανόπουλος
Additional Keys/guitars: Bob Katsionis
Β’ φωνή: Στέφανος Κορκολής

Κυκλοφορεί από την People Music