Τραύματα | κριτική της Κυριακής Γανίτη

 Η Κυριακή Γανίτη γράφει στο προσωπικό της blog κριτική για τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Τραύματα" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λέμβος. 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

 Τραύματα, μία λέξη που από το άκουσμά της, κιόλας, δύναται να προκαλέσει την αίσθηση του πόνου σε έναν άνθρωπο. Υπάρχουν δύο ειδών τραύματα. Εκείνα της ψυχής και εκείνα του σώματος. Τα πρώτα μπορεί να μην αφήνουν ορατά σημάδια, αλλά ο πόνος τους πολλές φορές διαρκεί μέχρι το τέλος της ζωής ενός ανθρώπου. Αιμορραγούν με έναν ιδιαίτερο δικό τους τρόπο και η ίασή τους επιτυγχάνεται με πολλή δύναμη κι όχι με κάποια φαρμακευτική αγωγή. Από την άλλη μεριά, τα τραύματα του σώματος επουλώνονται πιο σύντομα από εκείνα της ψυχής, αλλά συχνά πυκνά αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια τους θυμίζοντας οδυνηρές μνήμες στα άτομα που τα φέρουν καθημερινά πάνω τους. Κι αυτή η θύμηση προκαλεί πόνο. Και τώρα αναρωτιέμαι... Έχει, άραγε, υπάρξει άνθρωπος που να μην έχει ''βεβηλωθεί'' η ψυχή και το σώμα του από κάποιο τραύμα; Μα τί ρωτάω; Φυσικά και είναι αδύνατο να συμβεί. Είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης ο πόνος. Χωρίς αυτόν δεν θα παίρναμε αρκετά μαθήματα για τη ζωή μας, ούτε θα εκτιμούσαμε τα τόσα καλά που μπορεί να μας τύχουν. Δείτε το κι αλλιώς. Αν δεν εκθέταμε τον εαυτό μας στον πόνο και ήμασταν, συνεχώς, μέσα σε μία γυάλινη μπάλα, ουσιαστικά, δεν θα ζούσαμε...

   Συναντώ ξανά με μεγάλη μου χαρά τον συγγραφέα Χάρη Γαντζούδη μέσα από το νέο του κοινωνικό μυθιστόρημα με τίτλο ''Τραύματα'' που δεν έχει πολλές μέρες που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λέμβος. Πρόκειται για μία συλλογή δέκα αυτοτελών, μικρών διηγημάτων με ήρωες και ηρωϊδες παρμένους/ες από την καθημερινή ζωή. Κοινός τους παρονομαστής τα τραύματα (σώματος και ψυχής) που μας συντροφεύουν σαν άλλα ''προϊόντα'' δερματοστιξίας και δεν μπορούν να αφαιρεθούν με κανέναν τρόπο. 

   Τί είναι αυτό που με ικανοποιεί στα βιβλία του συγγραφέα; Μα φυσικά,η γραφή του που φέρει ένα δικό του χαρακτηριστικό, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρει τις ιστορίες του πάνω στο χαρτί. Στο παρόν βιβλίο, όπως προείπα, έχουμε δέκα ιστορίες που κάλλιστα θα μπορούσαν να βασίζονται σε αληθινά συμβάντα. Άνθρωποι είμαστε κι αυτό συνεπάγεται την ύπαρξη τόσο ευτυχισμένων, όσο και δυστυχισμένων στιγμών που μπορεί να καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία της ζωής μας. Προσέξτε! Ο συγγραφέας κάθε άλλο παρά γραφικός επιθυμεί να γίνει. Αναφέρεται στις ψυχικές μάχες που δίνουμε, σχεδόν όλοι κι όλες, σε καθημερινή βάση για να ανταπεξέλθουμε και να προσπεράσουμε ό,τι μας πλήγωσε, ή, εξακολουθεί να το κάνει. Σε κάποιες μάχες βγαίνουμε νικητές/τριες και σε κάποιες άλλες όχι. 

    Το χθες έρχεται σε αντιπαράθεση με το παρόν και το μέλλον και εμείς συντροφιά με τα πρόσωπα των ιστοριών θα πρέπει να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις. Εύκολη, ή, δύσκολη αυτή η επιλογή πρέπει να ληφθεί, αλλιώς θα αιωρείται πάνω από το κεφάλι μας σαν μία αόρατη δαμόκλειος σπάθη. Ο συγγραφέας χειρίζεται με μαεστρία την ψυχολογία των ηρώων και των ηρωϊδων του. Τους/τις οδηγεί φαινομενικά στα άκρα, ώστε να επιλέξουν. Θα παλέψουν και ό,τι προκύψει; Θα γίνουν ρίψασπίς αποδεχόμενοι/ες την ''ήττα'' τους; Θα αναζητήσουν το φως, ή, θα παραμείνουν στο σκοτάδι, είτε γιατί το έχουν συνηθίσει, είτε γιατί έτσι έχουν γαλουχηθεί πως τάχα μου πρέπει να κάνουν; Δύο δρόμοι χαράσσονται μπροστά τους κι ανάλογα με τον ποιον θα ακολουθήσουν, είτε θα λυτρωθούν, είτε θα βουλιάξουν όλο και πιο βαθιά. 

 Έρωτας, οικογένεια, πάθη, λάθη, απωθημένα, προκαταλήψεις και λανθασμένες πεποιθήσεις,' 'ταμπέλες'', αδικία, πόνος, ζήλεια και πολλά ακόμα θα βρούμε μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Όλα δοσμένα με τον απόλυτο σεβασμό και προσοχή από τον συγγραφέα. Ναι, με έπεισε με τα λεγόμενά του και για ακόμη μία φορά το βιβλίο του έγινε αφορμή για να σκεφτώ πολλά πράγματα. Εν κατακλείδι, είναι ένα βιβλίο καλογραμμένο, με βαθιά νοήματα που αξίζει να το αναζητήσετε και να το διαβάσετε.

  Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΧΑΡΗΣ ΓΑΝΤΖΟΥΔΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΛΕΜΒΟΣ

*Πρώτη δημοσίευση:12.09.2021 στο blog dominicamat.gr