Κυκλοφορία: Ποιητικό Λεύκωμα, Γιορτή της Ποίησης 2021 (συλλογικό έργο) | Εκδόσεις Κέφαλος

 Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κέφαλος το συλλογικό έργο "Ποιητικό Λεύκωμα, Γιορτή της Ποίησης 2021" στο οποίο συμμετέχω με τα ποιήματα: "Πρωινή επανάληψη", "Και το απέραντο μια δρασκελιά", "Το ανέφικτο", "Μεγαλώνει", "Και η απόδραση επιβάλλεται".

ΠΡΩΙΝΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Ξυπνάς νωρίς το πρωί

Ξεπλένεις τα όνειρα στο νιπτήρα

Μπροστά στον καθρέφτη προβληματίζεσαι

Για λίγο

Κι ύστερα τραβάς από την ντουλάπα 

τη μελαγχολία της μέρας

Ντύνεις το σώμα και βγαίνεις στους κλειστούς ορίζοντες. 

Όλα αλλάζουν, τρέχουν

Το μόνο σταθερό 

Αυτή η πρωινή επανάληψη

Το απρόοπτο δεν τη σταματά

Οι φωνές δεν την επηρεάζουν

Τα δάκρυα, ο πόνος δεν τη συγκινούν

Ούτε η ασφυξία σου.

Κάποια πρωινά βρίσκεις τη δύναμη 

Κλέβεις  από τον χρόνο της

Και - μπροστά στον καθρέφτη,  βυθίζεσαι σε εικόνες ενός ξεχασμένου ονείρου

Για λίγο

Κι ύστερα τραβάς από την ντουλάπα 

τη μελαγχολία της μέρας

Ντύνεις το σώμα και βγαίνεις στους κλειστούς ορίζοντες.

 Το μόνο σταθερό στη ζωή σου

Αυτή η πρωινή επανάληψη. 

ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΜΙΑ ΔΡΑΣΚΕΛΙΑ

Όχι, δεν έχω το δικαίωμα να παραπονιέμαι

Είμαι από τους τυχερούς

Έχω πατρίδα και ένα σπίτι

Συντροφιά, φίλους και μια οικογένεια που με κρατάει ριζωμένο

Όνειρα και ευτυχισμένες μέρες να θυμάμαι

Μα έρχονται στιγμές  που δεν βρίσκω καμιά παρηγοριά σ’ αυτή την τύχη

Μικρός εγώ και οι κατακτήσεις μου

Μπροστά στον πόνο που γεννά η ανθρωπότητα.

Για να αντέξω τραβάω από το πηγάδι της μνήμης τον κουβά

Ελπίδες ξεχασμένες

Πνιγμένες στα λασπόνερα

Με προσοχή τις σπέρνω στην ακροθαλασσιά της ύπαρξης μου

Μα πριν ανθίσουν κάποιο χέρι τις ξεριζώνει

Τις στοιβάζει νεκρές 

Έτσι, που να μην βλέπω το γαλάζιο

Και το απέραντο μια δρασκελιά.  

ΤΟ ΑΝΕΦΙΚΤΟ

Το ανέφικτο

Αυτό αγάπησα, κυνήγησα, πίστεψα  πιο πολύ

Αυτό με έσωσε

Αυτό φοβήθηκα μην σβήσει, μην χαθεί 

Στη θέα του πανικού που απλώνεται σαν άλλη φύση πια

Κάτω απ’ τα μπαλκόνια μας.

Μην το νικήσει το λίγο, το εφικτό

Που  προστάζουν όσο ποτέ οι μέρες που ήρθαν.

Το ανέφικτο

Μοναδικό αποκούμπι

Φως στο σκοτάδι

Δίχτυ ασφαλείας στα δύσκολα περάσματα

Το ανέφικτο

Το συναντώ σε παλιά τετράδια

Γραμμένο με πολύχρωμα στυλό

Επιγραμματικά, άτσαλα

Στριμωγμένο σε δύο  γραμμές

Μα πάντα εκεί.

Το συναντώ και τώρα στα όνειρά μου

Με φυλάει από τον κίνδυνο

Εμποδίζει την ασχήμια και τον πανικό να μπουν μέσα μου

Δίνει νόημα στο ανούσιο

Το λίγο, το εφικτό που προστάζουν όσο ποτέ οι μέρες που ήρθαν

Δεν κατάφεραν να το νικήσουν

ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ

Μεγαλώνει

Το σώμα του αλλάζει

Το πρόσωπό του καθώς το κοιτάζει στον καθρέφτη τον ξενίζει

Μεγαλώνει

Οι αντοχές του δεν φτάνουν

Η περιέργειά του να εξερευνήσει τη ζωή στα στενά της πόλης δεν αρκεί

Και ο έρωτας τόσο λίγος για να νικήσει τη ρουτίνα του.

Μεγαλώνει

Τώρα οι νύχτες έχουν ησυχία

Και μόνο οι λέξεις κάποιου συγγραφέα μετριάζουν τον φόβο του

Μεγαλώνει

Τα όνειρα μια προσευχή για τα βασικά

Ένα ζεστό δωμάτιο και ένα πιάτο φαί

Μεγαλώνει

Και κάπου μέσα του πονά

Όχι για τη φθορά ή για το τέλος

Αλλά που πρόδωσε το μικρό αγόρι που τον ευλογούσε με όνειρα και ελπίδες.

Που επέτρεψε να το νικήσουν η γνώση και η εμπειρία

Μεγαλώνει

Και κάπου μέσα του πονά

Για αυτήν την προδοσία.   

ΚΑΙ Η ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ

Σπίτια κλειστά

Άδειες αγκαλιές

Ζωή στο τίποτα ή στο σχεδόν 

Και η απόδραση απαγορεύεται

Ζωή που τρέχει μόνη

Στη λεωφόρο του χρόνου

Και ούτε μια στάση να πάρεις ανάσα

Ζωή χωρίς αποδέκτες

Παράσταση δίχως θεατές

Υπόκλιση δίχως χειροκρότημα

Αναγκαστική προσαρμογή σε λάθος πρότυπα, ξένα «θέλω»

Σπίτια κλειστά

Άδειες αγκαλιές 

Ζωή στο τίποτα ή στο σχεδόν 

Και η απόδραση επιβάλλεται 

*Το συλλογικό έργο "Ποιητικό Λεύκωμα, Γιορτή της Ποίησης 2021" κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κέφαλος στις 25.05.2021