Κυκλοφορία: ΙστΟριεΣ (συλλογικό έργο) | Εκδόσεις Νίκας

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Νίκας το συλλογικό έργο με τίτλο "ΙστΟρίεΣ" στο οποίο συμμετέχω με το διήγημα "Ιός σαν έρωτας".

ΙΟΣ ΣΑΝ ΕΡΩΤΑΣ 

Ο ιός τρύπωσε μέσα του. Γλίστρησε με το σάλιο του φιλιού της. «Είμαι θετική στον ιό...» ούρλιαζε στο τηλέφωνο πριν από πέντε ημέρες. «Πρέπει να κάνεις αμέσως το τεστ, με ακούς;» κι εκείνος την άκουγε χωρίς μιλά. Όσα έβλεπε τόσες μέρες στην τηλεόραση, από την ασφάλεια του σπιτιού του, τώρα, κυλούσαν στο αίμα του.

Έκλεισε το τηλέφωνο.  Έψαχνε μιαν εξήγηση. Θυμήθηκε το ταξίδι της στην Ιταλία πριν δύο εβδομάδες για να αγοράσει το φόρεμα της δεξίωσης του γάμου τους. Και τώρα, μια εβδομάδα μετά, ο γάμος αναβλήθηκε λόγω πανδημίας και εκείνοι αντί να ενωθούν χωρίστηκαν μέχρι να δουν πώς θα εξελισσόταν το πράγμα.

«Είστε θετικός» του ανακοίνωσε ήρεμα ο γιατρός του νοσοκομείου που έσπευσε να κάνει το τεστ και τα μάτια του ήταν έτοιμα να σπάσουν από την αϋπνία. Δυο μάτια κόκκινα λες και κουβαλούσαν το αίμα όλης της ανθρωπότητας που έπρεπε να αντιμετωπίσει έναν καινούργιο, άγνωστο εχθρό που νέκρωνε ανθρώπινα όργανα, κύτταρα... Γρήγορα και ύπουλα.  Αρκετές φορές χωρίς καμία προειδοποίηση, χωρίς ιστορικό.

Από τη στιγμή που ο γιατρός τού ανακοίνωσε τα αποτελέσματα του τεστ κλείστηκε στο σπίτι του. Προμηθεύτηκε τα απαραίτητα και απομονώθηκε από όλους και από όλα. Κι από εκείνη που λίγες ημέρες πριν ήταν έτοιμος να της δώσει αιώνιους όρκους πίστης και αφοσίωσης.

Στα τηλέφωνα της δεν απαντούσε. Μέσα του την θεωρούσε υπεύθυνη για όλα. Έτσι, δεν της απαντούσε φοβούμενος πως δεν θα άντεχε και θα ξεστόμιζε την κατηγορία. Ώσπου και εκείνη σταμάτησε να τον καλεί. Μόνη επικοινωνία ήταν με τους γονείς του στο χωριό. Τους ενημέρωνε για την κατάσταση του και προσπαθούσε να κατευνάσει τον πανικό τους ενώ τους προέτρεπε να κλείσουν τηλεοράσεις και ραδιόφωνα.

Οι ημέρες περνούσαν δύσκολα. Το σώμα του πονούσε. Λαχταρούσε μια επαφή. Τα κόκκαλά του πονούσαν από την ακινησία. Η ψυχή του τρομαγμένη από την σαρωτική επιδρομή του ιού, του «ιού του έρωτα» όπως τον ονόμασε εκείνος μιας και εισέβαλλε στο σώμα του από ένα παθιασμένο φιλί. Έπαιξε για λίγο με αυτή την σκέψη στο μυαλό του και διαπίστωσε τις ομοιότητες του ιού και του έρωτα. Δεν είχαν και μεγάλες διαφορές. Και οι δύο ήταν καταστροφικοί. Έως και θανατηφόροι. Πόσοι ερωτευμένοι δεν έδωσαν τέλος στη ζωή τους πάνω στην απογοήτευση και τον πανικό του έρωτα;

Κάθε βράδυ έπεφτε για ύπνο βλέποντας το ίδιο όνειρο: Βράδυ. Χτυπούσε το τηλέφωνο του. Στην άλλη άκρη της γραμμής, μια φωνή τον ενημέρωνε για την ανακάλυψη του φαρμάκου, το αντίδοτο στον «ιό του έρωτα».

Δύο εβδομάδες μετά, το όνειρο δεν επαληθεύτηκε. Το τηλέφωνο του νεκρό κι εκείνος έρμαιο του πανικού του.

Στο τέλος της τρίτης εβδομάδας ξαναήρθαν στο μυαλό του τα περί ιού και έρωτα. Εκείνος είχε κάθε λόγο να νιώθει προδομένος κι από τα δύο.

Σηκώθηκε. Άνοιξε την μπαλκονόπορτα. Στάθηκε στην άκρη της βεράντας. Στο χέρι του κρατούσε το κινητό με τη φωτογραφία της σε πρώτο πλάνο και έτοιμος να πηδήξει στο κενό. Ένας ήχος τον σταμάτησε. Τη μορφή της κάλυψε ένα μήνυμα. «Βρέθηκε το φάρμακο»,  διάβασε και κοίταξε το κενό κι ήταν σαν να του χαμογελά όλη η ανθρωπότητα.

 

*Το συλλογικό έργο "ΙστΟρίεΣ" κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Νίκας στις 16.07.2020