Χάρης Γαντζούδης | συνέντευξη στην Ασημίνα Στασινοπούλου
Δημοσιεύεται η συνέντευξη που παραχώρησα στην Ασημίνα Στασινοπούλου με αφορμή το μυθιστόρημα Ελεονόρα για λογαριασμό του περιοδικού Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών.
Εγώ σας
ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και για τις ευχές.
Πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για το βιβλίο σας και
επιθυμώντας να σας γνωρίσουμε καλύτερα, μπορείτε να μας πείτε σας παρακαλώ
μερικά πράγματα για εσάς. Ποιος είναι ο Χάρης Γαντζούδης;
Γεννήθηκα πριν από 35 χρόνια στο Αγρίνιο. Μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό. Τα παιδικά χρόνια, με τις ευκολίες, τις δυσκολίες και τις απώλειες τους ήταν όμορφα. Μετά το σχολείο μετακόμισα στη Λευκάδα όπου σπούδασα Πληροφορική χωρίς να έχω απάντηση στο πώς και στο γιατί μέχρι και σήμερα. Τα τελευταία 7 χρόνια ζω και εργάζομαι στην Αθήνα την οποία λατρεύω. Περισσότερο όμως λατρεύω τους ανθρώπους μου. Αγαπώ τις βόλτες στο Κέντρο, τα βιβλία, το θέατρο. Κλαίω εύκολα, θυμώνω δύσκολα και επίσης είμαι Ταύρος με ωροσκόπο Λέων.
Έχετε ένα πλούσιο βιογραφικό σε έργα τόσο σε νουβέλες,
ποιήματα, διηγήματα και παραμύθια. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στη γραφή; Ποιο
ήταν το έναυσμα για όλα αυτά;
Η αγάπη μου για τα βιβλία και η μοναχικότητα μου. Ήμουν ένα κλειστό παιδί. Είχα το κουσούρι να κάθομαι μόνος μου και να φτιάχνω ιστορίες. Πρώτα στο μυαλό μου. Μετά στο χαρτί. Με τα χρόνια μου αρέσει και η παρέα αλλά αυτό το κουσούρι με ακολουθεί μέχρι και σήμερα.
Πίσω από κάθε συγγραφέα υπάρχει και ένας φανατικός
αναγνώστης. Αυτός που θα διαβάσει πρώτος την ιστορία πριν ακόμα στεγνώσει το
μελάνι στο χαρτί. Για εσάς ποιο είναι αυτό το άτομο και πόσο σημαντική είναι η
άποψη του για τα επόμενα βήματά σας;
Δύσκολα μοιράζομαι τις ιστορίες που γράφω πριν αυτές δουν το φως. Ωστόσο, ναι υπάρχει ένας πολύ δικός μου άνθρωπος που ζητάω τη γνώμη του η οποία είναι σημαντική γιατί είναι αληθινή, τεκμηριωμένη και με αγάπη.
Η «Ελεονόρα» είναι μια τρυφερή και άκρως συγκινητική
ιστορία. Πως δημιουργήθηκε και πως έφτασε στην έντυπη μορφή της; Υπήρχε κάτι
που σας δυσκόλεψε;
Η Ελεονόρα ξεκίνησε ως ένα πολύ μικρό διήγημα που όμως συγκίνησε πολλούς και αγαπήθηκε από πολλούς. Έτσι, δημιουργήθηκε σε εμένα η ανάγκη να μεγαλώσω αυτό το μικρό διήγημα και κάπως έτσι φτάσαμε στο μυθιστόρημα. Αυτό ήταν και το μόνο που με δυσκόλεψε. Η φόρμα του μυθιστορήματος γιατί έχει άλλους μηχανισμούς. Θέλει αφοσίωση, συγκέντρωση, συνέπεια, ουσιαστική λεπτομέρεια και χαίρομαι γιατί από τα μέχρι τώρα μηνύματα που λαμβάνω ίσως και να τα κατάφερα.
Παίρνοντας στα χέρια μου το βιβλίο σας μου έκανε τρομερή
εντύπωση το εξώφυλλό του. Είναι ιδιαίτερο και αινιγματικό. Ποιος κρύβεται πίσω
από αυτή την ιδέα;
Η σύνθεση του εξωφύλλου είναι της Στεφανίας Κακανή ενώ ο πίνακας είναι ένα αγαπημένο μου έργο της Ελένης Παπανικολάου. Μια σπουδαία ζωγράφος και φίλη που έχει να πει και να δείξει πολλά μέσα από την τέχνη της.
Κάθε χαρακτήρας στο βιβλίο σας είναι αρκετά ιδιαίτερος
και παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Ελεονόρας. Αν το βιβλίο σας γινόταν
θεατρικό έργο ποιους από αυτούς τους χαρακτήρες θα συναντούσαμε πάνω στην
σκηνή;
Θα ήταν υπέροχο να συμβεί αυτό. Και έχετε δίκιο, κάθε χαρακτήρας του βιβλίου, όσο μικρός κι αν είναι, παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Ωστόσο, σε μια θεατρική μεταφορά του βιβλίου ίσως να επέλεγα μόνο την Ελεονόρα για να ανέβει στην σκηνή. Ίσως επειδή στο βιβλίο οι άλλοι δρουν περισσότερο από εκείνη για εκείνη, αυτή την φορά να της έδινα την ευκαιρία να μας διηγηθεί η ίδια την ιστορία της.
Τελειώνοντας την συνέντευξή μας μπορείτε να μας πείτε
ποιο είναι το επόμενο βήμα σας; Γράφετε
κάποιο νέο βιβλίο;
Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι τους επόμενους μήνες θα γίνουν κάποιες παρουσιάσεις του βιβλίου. Έτσι, 14/3 θα βρεθούμε στο Αγρίνιο για να παρουσιάσουμε την Ελεονόρα στους εκεί φίλους.
Σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι πάντα τα καλύτερα.
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ, να είστε καλά!
*Πρώτη δημοσίευση: 26.03.2020 στο περιοδικό Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου