Ελεονόρα | κριτική της Κυριακής Γανίτη (Dominica Amat)

 Δημοσιεύεται η κριτική της Κυριακής Γανίτη (Dominica Amat) για το μυθιστόρημα Ελεονόρα.

Οι αναμνήσεις σε συνδυασμό με τις τύψεις που μπορεί να αισθάνεται κανείς για τις πράξεις του παρελθόντος ή για εκείνα που θα μπορούσε να αποτρέψει με την στάση του είναι ένα πολύ βαρύ φορτίο στην πλάτη ενός ανθρώπου, ειδικά όταν έχει φτάσει σε μία προχωρημένη ηλικία. H λύτρωση φαντάζει μονόδρομος. Πώς όμως δύναται να επιτευχθεί;

   Σήμερα διάβασα και σας παρουσιάζω το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα του συγγραφέα κυρίου Χάρη Γαντζούδη με τίτλο ''Ελεονόρα'', το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λέμβος.

  Είναι γεγονός πως το τελευταίο διάστημα σας μιλώ κυρίως για βιβλία που να ανήκουν στο συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος. Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος/α γιατί να επιλέγει αυτού του είδους τα βιβλία και γιατί ειδικά το συγκεκριμένο. Θα σας απαντήσω αμέσως.

  Η ζωή δεν έχει ένα μοτίβο πάνω στο οποίο να στηρίζονται και να δρουν όλοι οι άνθρωποι. Η μοναδικότητα του καθενός είναι η πηγή από την οποία αναβλύζουν όλες αυτές οι ιστορίες. Κάθε άνθρωπος είναι και μία διαφορετική ''πτυχή'' της κοινωνίας. Αυτομάτως, λοιπόν, έχουμε μεγάλη πληθώρα ιστοριών που αξίζουν να ειπωθούν, καθώς και της προσοχής μας.

  Η μοίρα είναι εκείνη που ορίζει αν ένας άνθρωπος κατά την διάρκεια της ζωής του θα έχει τον ρόλο του πρωταγωνιστή ή του δευτεραγωνιστή. Καλώς ή κακώς κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει αυτής. Απλά έχει την ψευδαίσθηση πως έστω και για λίγο είναι εκείνος που την κουμαντάρει και παίρνει τις αποφάσεις. Μπορεί, τελικά, η άσχημη μοίρα να είναι κληρονομική και η ιστορία να επαναλαμβάνεται;

  Ήταν η πρώτη μου επαφή με την γραφή του συγγραφέα και ομολογώ ότι μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Ο μεστός λόγος, το πλούσιο λεξιλόγιο, η γρήγορη πλοκή και το πάντρεμα παρελθόντος-παρόντος καθιστούν το βιβλίο οικείο και κατανοητό για τους αναγνώστες. Ένα στοιχείο, επίσης, που μου άρεσε πολύ ήταν ο διαχωρισμός της πλοκής σε τρία μέρη. Λειτουργούν σαν τα στάδια που θα έπρεπε να περάσει ο αφηγητής-πρωταγωνιστής και μαζί του ο αναγνώστης για να φτάσουν στο τελικό αποτέλεσμα της ιστορίας.

  ''Ελεονόρα'' ο τίτλος του βιβλίου και συνειρμικά ο νους μας κάνει την σκέψη ότι εκείνη είναι η κύρια πρωταγωνίστρια της υπόθεσης. Εύστοχα ο συγγραφέας την προσδίδει ένα διττό ρόλο. Και αυτόν της πρωταγωνίστριας και αυτόν της δευτεραγωνίστριας. Τουλάχιστον, εγώ έτσι το εξέλαβα. Πρωταγωνίστρια επειδή η πλοκή εστιάζει στην προσωπική της ιστορία και κάποιων μελών της οικογένειάς της και δευτεραγωνίστρια γιατί την βλέπουμε να είναι ελάχιστα ενεργή μέσα στο βιβλίο. Παρ'όλα αυτά η παρουσία της θα δράσει καταλυτικά πάνω στις ψυχές και την σκέψη των υπολοίπων.

  Ο συγγραφέας μέσω αυτού του μυθιστορήματος προσεγγίζει και σκιαγραφεί άψογα την ελληνική επαρχία των παλαιότερων χρόνων και την χρωματίζει με πινελιές ταιριαστές για τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής. Τότε που η κοινωνική τάξη και τα χρήματα καθόριζαν κατά κόρον τις σχέσεις των ανθρώπων αντί για την ουσιαστική επαφή κι αγάπη. Τότε που δυστυχώς υπήρχαν εκείνοι που απέβλεπαν στο προσωπικό συμφέρον φορώντας το προσωπείο του ευγενικού και καλού συμπολίτη, ο οποίος τάχα νοιαζόταν για τον συνάνθρωπο.

  Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης γεννήθηκαν μέσα μου ποικίλα συναισθήματα. Συναισθήματα όπως είναι η απελπισία, ο πόνος, η προσμονή, ο έρωτας και η πολυπόθητη, αν και με καθυστέρηση πολλών ετών, λύτρωση.

  Κάλλιστα θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα βιβλίο, η υπόθεση του οποίου να βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Το έχω ξαναπεί και το πιστεύω ακράδαντα ότι η ζωή φτιάχνει τα καλύτερα σενάρια με ήρωες εμάς τους ίδιους.

                                                      Καλά σας αναγνώσματα!

Υ.Γ. Ο υπέροχος πίνακας που κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου είναι δημιουργία της κυρίας Ελένης Παπανικολάου.

                                                              ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η δολοφονία του Στέφανου Λαδά κι ένα καλά κρυµµένο µυστικό, που έρχεται στο φως γίνονται οι αφορµές που το κουβάρι της ζωής της Ελεονόρας αρχίζει να ξετυλίγεται. Μια ζωή τραγική και µια ψυχή εγκλωβισµένη στη θλίψη και τη µοναξιά...

Την άκρη του νήµατος πιάνει ο Παντελής Μέλλιος, ένας συνταξιούχος δάσκαλος που πριν από τριάντα χρόνια βρέθηκε κοντά στην Ελεονόρα. Στο πλευρό του δυο γυναίκες η Έλενα και η Μαργαρίτα, που τον βοηθούν να συµπληρώσει τα κοµµάτια του παζλ. Απέναντί του η γυναίκα του Στέφανου Λαδά, η Ελβίρα Παπαδοπούλου, που τρέµει το σκάνδαλο, ο Πρόεδρος του χωριού που τρέµει για την καρέκλα του, ο παπα-Φώτης που τρέµει για την υπόληψή του, η κοινωνία που φοβάται... Μα ο Παντελής είναι αποφασισµένος να φτάσει ως το τέλος και να χαρίσει στην Ελεονόρα αυτό που περίµενε, αυτό που της είχε υποσχεθεί: τη δικαίωση. Θα τα καταφέρει;

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΧΑΡΗΣ ΓΑΝΤΖΟΥΔΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΛΕΜΒΟΣ

*Πρώτη δημοσίευση: 22.02.2020 στο blog dominicamat.gr