Στην αυλή του Από Κοινού με την Αγγελική Ξένου | inner.gr
Τετάρτη, 3 Ιουλίου 2019
…Και βρίσκομαι ξανά στο Θέατρο Από Κοινού. Αυτή τη
φορά με αφορμή την επιθεώρηση του Γιώργου Χασάπογλου «Της αυλής μας το φεγγάρι»
σε σκηνοθεσία Ελένης Γερασιμίδου. Μπαίνοντας στο χώρο αισθάνομαι την ίδια
ζεστασιά και οικειότητα όπως την πρώτη φορά που παρακολούθησα «Τα σκουπίδια»
του Γιάννη Ξανθούλη. Όπως και τότε, τον περασμένο Μάρτιο, που η Ελένη Γερασιμίδου μας καλωσόριζε στο
«Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα» που «έχτισε» αποκλειστικά για εκείνη ο Παναγιώτης
Μέντης. Ίσως γιατί
όλα στο Από Κοινού είναι φτιαγμένα με μεράκι και αλήθεια.
Η ώρα περνάει. Περνάμε και εμείς στην αυλή του
θεάτρου. Ένα… φεγγάρι μας υποδέχτηκε και μας υποσχέθηκε πως θα ρίξει φως σε
ιστορίες καθημερινών ανθρώπων που θα μας κάνουν να γελάσουμε και να
προβληματιστούμε.
21:30 και τα φώτα σβήνουν. Η σκηνή πλημμυρίζει
ταλέντο, «θανατηφόρες» ατάκες, σατιρικούς στίχους τους οποίους έντυσε μουσικά
(και μοναδικά) ο Νίκος Ροκάς, τις εμπνευσμένες χωρογραφίες του Παντελή Καναράκη
και φυσικά με τις μοναδικές ερμηνείες του Αντώνη Ξένου, της Μάρα Μπαρόλα, της
Αγγελικής Ξένου και του Χοβίκ Καραμπετιάν.
Λίγες ώρες μετά οι ηθοποιοί υποκλίνονται στο κοινό και
εκείνο τους επιβραβεύει με ένα δυνατό χειροκρότημα. Το φεγγάρι κράτησε την
υπόσχεση του. Φώτισε ιστορίες που ακούμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων, που
διαβάζουμε στις εφημερίδες, που συζητάμε με τους φίλους μας, που σκεφτόμαστε
όταν ήμαστε μόνοι. Προβληματισμοί,
λάθη, αγωνίες, πάθη, νοοτροπίες, λανθασμένες επιλογές και εκτιμήσεις… όλα τα
«σχολίασε» η πένα του Γιώργου Χασάπογλου και όλα τα «υπογράμμισε» στη σκηνή η
Ελένη Γερασιμίδου.
Βγαίνουμε στο φουαγιέ. Οι θεατές είναι ενθουσιασμένοι.
Αγκαλιάζουν και δίνουν συγχαρητήρια στους ηθοποιούς. Στέκομαι σε μιαν άκρη και
παρακολουθώ τις αντιδράσεις τους. Η ταλαντούχα και έμπειρη Μάρα Μπαρόλα
χαμογελά ζεστά, ο νεαρός (και πολλά υποσχόμενος) Χοβίκ Καραμπετιάν δέχεται τα
συγχαρητήρια με ταπεινότητα, ο Αντώνης Ξένος σφίγγει τα χέρια των θεατών που
πια είναι φίλοι, συνοδοιπόροι στην πολύχρονη πορεία του. Τέλος, η Αγγελική
Ξένου έχει μια τεράστια αγκαλιά για όλους. Φιλική και πρόσχαρη, τους κερδίζει όλους με το ταλέντο
και τη θετική της ενέργεια. Όπως κέρδισε και εμένα από την πρώτη φορά που την
είδα στη σκηνή, από τις πρώτες συζητήσεις που κάναμε. Η Αγγελική Ξένου είναι
ένα υπέροχο πλάσμα που έχει να δώσει και να πει πολλά πάνω στη σκηνή αλλά και
σε παρέες με φίλους. Έχει τεκμηριωμένο λόγο και απόψεις, χιούμορ, έντονη
προσωπικότητα που δεν σταματά ποτέ να ψάχνει το βαθύτερο νόημα σε όσα συμβαίνουν
γύρω μας.
Όταν την πλησίασα οι περισσότεροι
θεατές είχαν φύγει. Για ακόμα μια φορά με υποδέχτηκε με την ίδια ζεστασιά και
αγάπη. Και αυτά «εκμεταλλεύτηκα» και της ζήτησα να μου απαντήσει σε κάποιες
ερωτήσεις. Και εκείνη δέχτηκε με χαρά και λίγες μέρες αργότερα βρεθήκαμε στην
αυλή του Από Κοινού.
"Της αυλής μας το φεγγάρι" λοιπόν, μίλησε
μου για τη δική σου συμμετοχή στην παράσταση και πώς είναι η συνεργασία με τον
υπόλοιπο θίασο;
«Στην αρχή
βγαίνω ως κομπέρ, πράγμα σπάνιο γιατί στην επιθεώρηση οι κομπέρ είναι συνήθως
άντρες. Έχει τη γοητεία του όμως να παίρνεις τις πρώτες αντιδράσεις από το
κοινό. Οργανώνεις τη στρατηγική σου για την υπόλοιπη παράσταση! Μετά ακολουθεί
το ντουέτο με τον νέο ηθοποιό Χοβίκ Καραμπετιάν, που διασκεδάζουμε κάνοντας ένα
ζευγάρι τηλεόπληκτων. Έπειτα είναι το αγαπημένο μου σόλο στο οποίο υποδύομαι
μια μαζόχα που ευχαριστιέται περικοπές, χαράτσια και την 7ήμερη και 12ωρη
εργασία! Ακολουθούν τα απολαυστικά ντουέτα με τη Μάρα Μπαρόλα και τον Αντώνη
Ξένο. Στο δεύτερο μέρος εμφανίζεται όλος ο θίασος σ' ένα νούμερο που θυμίζει
μονόπρακτο έργο σε έμμετρη μορφή. Για μένα κάθε συνεργασία έχει τη χαρά
της επικοινωνίας και της από κοινού δημιουργίας»
Ποια μηνύματα έχουν φτάσει στα αφτιά σου από τη μέχρι
τώρα πορεία της παράστασης;
«Αν και είναι
ακόμα στην αρχή της, τα μηνύματα είναι πολύ θετικά και τα σχόλια θεατρόφιλων
και δημοσιογράφων συγκινητικά. Οι περισσότεροι θεατές λένε πως έχουν χρόνια να
δουν επιθεώρηση με τέτοιας ποιότητας κείμενα. Αλλά μέχρι εδώ είναι αρκετά... μη
νομίσετε ότι βλογάμε και τα γένια μας... χαχαχα!»
Βρισκόμαστε στο Θέατρο Από Κοινού, ένα εγχείρημα που
γεννήθηκε εν μέσω κρίσης από τους γονείς σου και εσένα. Πως το πήρατε απόφαση
και αισθάνεσαι δικαιωμένη από τη μέχρι τώρα πορεία του;
«Οι αποφάσεις
παίρνονται από ανάγκη. Κι εμείς είχαμε την ανάγκη να έχουμε μια δική μας
θεατρική στέγη για να κάνουμε αυτά που επιθυμούμε. Βεβαίως και αισθανόμαστε
δικαιωμένοι γιατί μέσα στα 3 χρόνια λειτουργίας του το Από Κοινού Θέατρο
αγαπιέται και στηρίζεται από θεατρόφιλους, καλλιτεχνικούς συνεργάτες ακόμα και
δημοσιογράφους που γνωρίζουν κι εκτιμούν τις θυσίες που έχουν γίνει και
γίνονται γι' αυτό το χώρο. Εμείς κερδίζουμε με τον καθημερινό μας αγώνα την
εκτίμηση αξιόλογων ανθρώπων της τέχνης και δε στηριζόμαστε από κανενός είδους
“υπόγεια” κέντρα, ιδρύματα και φορείς»
Αγγελική, γεννήθηκες και μεγάλωσες μέσα στο Θέατρο.
Φαντάζομαι έζησες από νωρίς τις χαρές και τις λύπες του. Πώς πήρες την απόφαση
να ασχοληθείς με αυτό;
«Ήρθε η στιγμή,
ήμουν γύρω στα 16, που αποφάσισα επιτέλους να ανακοινώσω σε δικούς και φίλους
ότι κι εγώ αυτό το δρόμο θα ακολουθήσω. Όλοι το θεώρησαν φυσικό κι επόμενο»
Και αν και φέρεις ένα όνομα με ιστορία, φαίνεται πως
δεν επαναπαύτηκες ποτέ σε αυτό. Αντίθετα δουλεύεις, αγωνίζεσαι και δημιουργείς
τη δική σου πορεία σε έναν δύσκολο χώρο. Σε ένα νέο παιδί που ετοιμάζεται να
ανοίξει τα φτερά του, τι θα έλεγες;
«Διαρκώς πρέπει
να μελετάς, να καλλιεργείς το πνεύμα σου και τα εκφραστικά σου μέσα, να
επιμένεις να ανακαλύπτεις την ουσία των πραγμάτων και να την επικοινωνείς στον
υπόλοιπο κόσμο. Εμείς έχουμε χρέος όχι μόνο να "φωτιζόμαστε"
αλλά κυρίως να "φωτίζουμε" τον κόσμο»
Μελετώντας κάποιος την προσωπική σου πορεία, βλέπει
πως οι επιλογές σου έχουν αφυπνιστικό χαρακτήρα. Θεωρείς πως το Θέατρο και
γενικότερα η Τέχνη, πρέπει να έχει το στοιχείο της αφύπνισης;
«Θεωρώ πως η Τέχνη πρέπει
να ανοίγει φωτεινούς δρόμους στην ανθρωπότητα. Είναι συμπληρωματική της
Επιστήμης στη διαμόρφωση του "νέου ανθρώπου". Ο "νέος
άνθρωπος" είναι αυτός που διαθέτει ισχυρή συλλογική μνήμη και υψηλή
συναίσθηση. Είναι ο Συλλογικός Άνθρωπος της μελλοντικής κοινωνίας. Ο Άνθρωπος
που έχει πλήρη συνείδηση ότι αποτελεί αδιαίρετο μέρος ενός συμπαντικού συνόλου»
Θυμάσαι την πιο αμήχανη στιγμή σου στη σκηνή;
«Πέρυσι στο
μονόλογο της Σάντα Ζουμπουλιάς από "τα σκουπίδια" του Γιάννη
Ξανθούλη, σε κάποια στιγμή ξέχασα τα λόγια μου και ήθελα να ανοίξει η γη να με
καταπιεί. Ήταν η πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια στη σκηνή που μου συνέβη κάτι
τέτοιο. Είπα δυο τρία δικά μου λόγια μέχρι να θυμηθώ αυτά του κειμένου για να
μπορέσω να συνεχίσω. Ευτυχώς η αναλαμπή ήρθε γρήγορα!»
Και η πιο συγκινητική;
«Την Άνοιξη του
2019 όταν σκηνοθέτησα την Ελένη στο μονόλογο του Παναγιώτη Μέντη "Το
Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα". Μετά από κάθε παράσταση ο κόσμος, εκτός του ότι
έβγαζε τη Γερασιμίδου για υπόκλιση έως και πέντε φορές, σηκωνόταν όρθιος και
φώναζε "μπράβο". Ο κος Μέντης είναι από τους πιο αξιόλογους
σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς. Είναι μεγάλη τιμή για μια νέα σκηνοθέτιδα να
την εμπιστεύεται ένας συγγραφέας με τέτοια παρακαταθήκη»
Η πρεμιέρα της παράστασης σας, γίνεται εν μέσω
προεκλογικής περιόδου. Το σχόλιο σου για όσα βλέπουμε, ακούμε, ζούμε
καθημερινά;
«Για όλα φταίει
η λουμπενοποίηση της εργατικής τάξης και οι αυταπάτες της μικροαστικής
αντίληψης. Αν οι άνθρωποι που έχουν εναλλακτικό τρόπο σκέψης, βρουν το κουράγιο
να καταπολεμήσουν αυτά τα δυο δεινά, τότε θα είμαστε έτοιμοι ν' ακολουθήσουμε
το δρόμο της ανατροπής. Αυτός ο δρόμος δεν είναι εύκολος. Απαιτεί αγώνες
συλλογικούς μα και προσωπικές θυσίες. Όμως είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στο
ξέφωτο...»
Ο κόσμος έχει αγκαλιάσει το Από Κοινού πράγμα που
σημαίνει ότι υπάρχει μέλλον. Μπορείς να μας αποκαλύψεις κάποια πράγματα για τη
χειμερινή σεζόν 2019-2020;
«Λίγα πράγματα
μπορώ ν' αποκαλύψω. Από τον Οκτώβρη θα συνεχιστεί για 2η σαιζόν το έργο του
Παναγιώτη Μέντη " Το Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα", ο μονόλογος που
έγραψε ειδικά για την Ελένη Γερασιμίδου και είχε μεγάλη επιτυχία την άνοιξη που
μας πέρασε. Την ίδια περίοδο μέχρι τον Δεκέμβριο θα φιλοξενούνται στο χώρο μας
μουσικές παραστάσεις και εκθέσεις εικαστικών από πολύ αξιόλογους καλλιτέχνες.
Από τον Ιανουάριο του 2020 ο Κοραής Δαμάτης μας τιμά ξανά με τη συνεργασία του,
σκηνοθετώντας τη Γερασιμίδου και τον Ξένο στις "Καρέκλες" του
Ιονέσκο. Επίσης με τη νέα χρονιά έχουμε τη χαρά να παρουσιάζουμε για πρώτη φορά
μια νέα ανατρεπτική κομεντί ενός φρέσκου και ταλαντούχου συγγραφέα. Δε μου
επιτρέπεται να αποκαλύψω περισσότερα στοιχεία...»
Σε ευχαριστώ για την όμορφη συζήτηση και εύχομαι
καλή και δημιουργική συνέχεια.
«Εγώ ευχαριστώ!
Και μην ξεχνάτε : σας περιμένουμε κι αυτό το καλοκαίρι στην αυλή μας να
δροσιστείτε και να ψυχαγωγηθείτε με την ποιοτική επιθεώρηση του Γιώργου
Χασάπογλου "Της αυλής μας το φεγγάρι"! Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!»
Μην χάσετε την παράσταση «Της αυλής μας το φεγγάρι»
στο θέατρο Από Κοινού, Τετάρτη με Σάββατο στις 21:15. Μια παρέα ταλαντούχων
ανθρώπων έχουν να σας διηγηθούν πολλές σύγχρονες/καθημερινές ιστορίες υπό το
φως του φεγγαριού. Σπεύσατε…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου