Βιβλιοάποψη " Κλικ δευτερολέπτων" | κριτική της Νάντιας Παπαθανασοπούλου

Η Νάντια Παπαθανασοπούλου γράφει κριτική για το βιβλίο Κλικ δευτερολέπτων στο blog ΒΙΒΛΙΟΣΗΜΕΙΑ. 

Περίληψη οπισθόφυλλου:

50 µικρά πεζά, 50 κλικ δευτερολέπτων που αποτυπώνουν στιγµές φόβου, πανικού, απουσίας, απώλειας, αναζήτησης, µετάβασης, απόφασης, απελευθέρωσης…

Στιγµές λίγο πριν το ξέσπασµα της µπόρας που όµως όταν περάσει θα φανεί ο ήλιος κι ο ουρανός θα καθαρίσει από τα σύννεφα, από ό,τι µας εµποδίζει να δούµε το δρόµο που ανοίγεται µπροστά µας.

50 µικρά πεζά, 50 κλικ δευτερολέπτων µέσα από τα οποία ο συγγραφέας επιχειρεί να µας µεταφέρει εικόνες, συναισθήµατα, αλήθειες, µιας εποχής που τρέχει κι αλλάζει και να µας βάλει στη ζωή ανθρώπων που είτε την ακολουθούν είτε µένουν αγκιστρωµένοι στο δικό τους κόσµο.

Η άποψη μου (γράφει η Νάντια Παπαθανασοπούλου):

Διαβάζοντας αυτά τα μικρά πεζά, κατάλαβα γιατί δόθηκε ο συγκεκριμένος τίτλος. Θεωρώ ότι αυτό το βιβλίο είναι ένα βιβλίο, του οποίου τα νοήματα έχουμε όλοι κρυμμένα στην ψυχή μας. Απλώς ο συγγραφέας πήρε την ευθύνη να τα αποκαλύψει και να τα κάνει λέξεις...

Κλικ δευτερολέπτων... πόσες φορές είσαι στο μετρό και κοιτάζεις τον διπλανό συρμό να σε προσπερνά και σκέφτεσαι:

"Γιατί σε εμένα;

Γιατί εγώ;

Γιατί τώρα;" (σελ. 27)

Γιατί όταν είμαστε διαφορετικοί κανείς δεν μας καταλαβαίνει...

"Πόσες φορές γύρισες σπίτι

Νιώθω μόνος, σου είπε

Κι εγώ, σου απάντησε.

Σε πείραξε..." (σελ. 43)

Γιατί οι αλήθειες μας δεν μας πειράζουν. Οι αλήθειες των άλλων όμως πονάνε πολύ κάποιες φορές. Δεν είμαστε έτοιμοι να τις ακούσουμε. 

"Έλειψε για μια εβδομάδα και η απουσία της

καρφί στην καρδιά του. Γύρισε, μα το καρφί δεν έφυγε..." (σελ. 41)

Γιατί κάποιοι άνθρωποι ας είναι δίπλα μας, μπορούν ταυτόχρονα να είναι και απόντες. Η απουσία παρουσία είναι από τα χειρότερα συναισθήματα από αυτά που σου αφήνουν πικρή γεύση στο στόμα. 

Υπέροχα μικρά πεζά - σας έδωσα μια μικρή ιδέα - με τα οποία λίγο πολύ όλοι μας ταυτιζόμαστε. Όλοι έχουμε νιώσει μοναξιά, την παραίτηση, τη ρουτίνα, τον ανεκπλήρωτο έρωτα και τόσα γεγονότα και πόσα ακόμη συναισθήματα, που σε ανύποπτες στιγμές καθόμαστε και σκεφτόμαστε. Λίγο πριν κοιμηθούμε... περπατώντας στη θάλασσα... ενώ βάζουμε πλυντήριο! Αυτά είναι εκεί και μας βασανίζουν. Μας παρασύρουν στο εάν... στα γιατί...

Κλικ δευτερολέπτων από την απώλεια, τη συντριβή, την ελπίδα...

Ο συγγραφέας αποτυπώνει στο φιλμ του όλα αυτά... μέσα σε τόσο λίγες λέξεις μπορεί να χωρέσει τόσο έντονα συναισθήματα! Θα μπορούσε άνετα να ήταν ένα βιβλίο ποίησης, γιατί ο τρόπος που γράφει είναι ποιητικός, εκφραστικός, σύντομος, κοφτερός.

 

Διάβασα χωρίς ανάσα αυτό το βιβλίο γιατί σε πολλές από τις σελίδες του... βρήκα εμένα...Χάρη, σε ευχαριστώ για αυτή την ανακάλυψη.  

*Πρώτη δημοσίευση: 13.01.2019 στο blog ΒΙΒΛΙΟΣΗΜΕΙΑ