Είδα την παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» στο θέατρο Θησείον | inner.gr

 

Τετάρτη, 13 Φεβρουαρίου 2018

 

“Πως μπορείς να είσαι καλός όταν όλα γύρω σου είναι τόσο ακριβά;”

 

Βρίσκομαι έξω από το θέατρο Θησείον. Κοιτάζω το ρολόι, 18:52. Σε δέκα λεπτά αρχίζει η παράσταση. Σπρώχνω την πόρτα και μπαίνω στο φουαγιέ του θεάτρου. Κόσμος περιμένει. Κάθομαι σε μια γωνιά και παρατηρώ το χώρο. Ανάμεσα στους θεατές, οι ηθοποιοί της παράστασης, περιμένουν κι εκείνοι να βρεθούν στη σκηνή και για ακόμη μια φορά να μας μεταφέρουν “…στους κίτρινους δρόμους του Σετσουάν”.

Πίσω από την κουρτίνα, που χωρίζει το φουαγιέ από τη σκηνή, ακούω την Πέγκυ Τριακαλιώτη να δοκιμάζει τη φωνή της. Από ένα μικρό παραθυράκι, κάτω από τη σκάλα που οδηγεί στον πάνω όροφο, βλέπω την κυρία Λήδα Πρωτοψάλτη να ετοιμάζεται.

Όσο περιμένω, διαβάζω για την ιστορία που γράφτηκε το 1939 και λίγο πριν ξεσπάσει ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος, από την πένα του Μπέρτολτ Μπρεχτ

“Τρεις Θεοί έρχονται στη Γη για να βρουν αρκετούς καλούς ανθρώπους και να μην καταστρέψουν τον κόσμο. Έπειτα από πολλές δυσκολίες, εντοπίζουν έναν και μοναδικό στην κινεζική επαρχία του Σετσουάν: την Σεν Τε. Οι Θεοί την ανταμείβουν μ’ ένα μεγάλο χρηματικό ποσό κι εκείνη ανοίγει ένα μικρό καπνοπωλείο. Προκειμένου όμως, να αντιμετωπίσει τους συμπολίτες της που την εκμεταλλεύονται, η Σεν Τε εφευρίσκει ένα alter ego, τον «φανταστικό» και σκληρό ξάδερφο Σουί Τα, παίρνοντας την μορφή του όποτε το απαιτούν οι περιστάσεις. Πόσο καιρό, όμως, θα αντέξει να παίζει αυτόν τον διπλό ρόλο;”.

Και κάπου εκεί, το βλέμμα μου τραβά η φιγούρα της Πέγκυ Τρικαλιώτη που ανεβαίνει σαν αερικό τη σκάλα, σαν μικροσκοπική νεράιδα που όμως πάνω στη σκηνή αλλάζει. Μεταμορφώνει το σώμα, την ψυχή της σε αυτό που απαιτεί ο συγγραφέας του κάθε έργου. Παρακολουθώ χρόνια την πορείας της. Αυτή τη μεταμόρφωση, την αλλαγή, τη δύναμη και το ταλέντο, που κρύβει μέσα του αυτό το μικρό σώμα… όλα αυτά, τα έχω δει να συμβαίνουν αρκετές φορές πάνω στη σκηνή που μοιάζει να είναι ο φυσικός της χώρος, ο κόσμος της.

 

“…Η αγριάδα πιάνει μόνο στους κατώτερους από εμάς… Τα όρια μας τα έχουμε τοποθετήσει έξυπνα…”

Η ώρα έχει περάσει. Ο ταξιθέτης μας καλεί να περάσουμε. Δεξιά κι αριστερά οι θεατές. Στη μέση ένα μεταλλικό κρεβάτι, κάποιες βαλίτσες μιας άλλης εποχής, μεταλλικοί κουβάδες…, το σκηνικό που έστησε η Άννα Μαχαιριανάκη, ο χώρος που θα πάρει ζωή για ακόμη μια φορά η ιστορία του Μπρεχτ, το Σετσουάν…

Οι ήρωες εμφανίζονται ένας – ένας στη σκηνή. Οι τρεις Θεοί, ο φτωχός νερουλάς, μια πόρνη, η Σεν Τε που οι Θεοί αποφάσισαν να την ανταμείψουν για την καλοσύνη που κρύβει στην ψυχή της, με 1000 ασημένια δολάρια. Κι η ιστορία ξεκινά…

Η Σεν Τε αξιοποιεί τα χρήματα που της χάρισαν οι Θεοί κι ανοίγει ένα καπνοπωλείο. Προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, να κάνει μια νέα αρχή όμως υπάρχουν κι οι άλλοι…, η Μι Τσου, ιδιοκτήτρια του καπνοπωλείου που απαιτεί να της πληρώσει ενοίκια έξι μηνών,  οι άστεγοι της περιοχής, παλιοί γνώριμοι, φίλοι και συγγενείς που εισβάλουν στη ζωή και το μαγαζί της.

Εκείνη, ανοίγει την αγκαλιά της για όλους, τους φιλοξενεί στο μικρό της δωμάτιο, τους μοιράζει το φαγητό της, τα λιγοστά χρήματα της… Κι όσο η αγκαλιά της μεγαλώνει, τόσο μεγαλώνει και η εκμετάλλευση…

 

“…Κανείς δε μπορεί να παραμείνει καλός αν δεν έχει που να ξοδέψει την καλοσύνη του…”

Η Σεν Τε για να μπορέσει να τους αντιμετωπίσει εφευρίσκει έναν φανταστικό ξάδερφο, τον Σουί Τα. Δυναμικός, σκληρός και με τα χρήματα να είναι το μοναδικό του ζητούμενο.

Όλα μοιάζουν να μπαίνουν στη θέση τους όμως… μια βροχερή νύχτα στη ζωή της Σεν Τε μπαίνει ο Γιανγκ Σουν, ένας άνεργος αεροπόρος. Ο έρωτας της για εκείνον, της αλλάζει και πάλι τα δεδομένα. Την εκμεταλλεύεται. Εκείνη πονάει και… εμφανίζεται ξανά ο Σουί Τα για να τη βοηθήσει. Όμως και πάλι η ζωή τη δοκιμάζει. Αυτή τη φορά σπέρνει στα σπλάχνα της ένα μωρό, ένα γιο, τον γιο του Γιανγκ Σουν…

“… Ο πληγωμένος εμφανίζεται πάντα δίπλα μας κι εμείς σωπαίνουμε…”

Τελικά, η καλοσύνη είναι εφικτή σε έναν κόσμο τόσο δύσκολο;

Λίγο πριν την αυλαία, η Σεν Τε απευθύνεται στους θεατές και τους ζητά να δώσουν την απάντηση.

“Ο ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΣΕΤΣΟΥΑΝ” του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη είναι μια εξαιρετική παράσταση που συστήνω ανεπιφύλακτα.

Δυνατό κείμενο με διαχρονικά μηνύματα. 

Ξεχωρίζω την όμορφη μουσική του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την ερμηνεία του Κωνσταντίνου Κάππα στο ρόλο του φτωχού κουρέα, την εξαιρετική ερμηνεία Νίκου Πουρσανίδη στο ρόλο του Γιανγκ Σουν.

Ξεχωριστή επίσης, είναι η ερμηνεία της κυρίας Λήδας Πρωτοψάλτη στο ρόλο της Μι Τσου. Σταθερή αξία στο θέατρο, ξέρει καλά τη σκηνή, το πως να επικοινωνεί με τους θεατές και να τους κάνει κομμάτι του έργου. Λιτή μα ουσιαστική η παρουσία της στη σκηνή, μας χάρισε αρκετές εύθυμες στιγμές.

Η Πέγκυ Τριακλιώτη για ακόμη μια φορά κατάφερε να μας μαγέψει. Η μικροσκοπική νεράιδα μεταμορφώθηκε ξανά στην ευαίσθητη Σεν Τε και μας καθήλωσε. Κι από την ευαίσθητη Σεν Τε στον σκληρό Σουί Τα και μας επιβλήθηκε. Παθιασμένο πλάσμα, ευλογημένο με αστείρευτο ταλέντο, κατάφερε με επιτυχία να ακροβατήσει στο τεντωμένο σχοινί, στα λεπτά όρια του Μπρεχτ.

Τα φώτα σβήνουν. Όλοι οι ηθοποιοί στο κέντρο της σκηνής. Υπόκλιση. Δυνατό χειροκρότημα. Παρατεταμένο. Επαναλαμβανόμενο.

Πάλι στο φουαγιέ. Ο κόσμος ενθουσιασμένος συζητά για την παράσταση, δίνει συγχαρητήρια στους ηθοποιούς. Ακούω μια κυρία να λέει στην Πέγκυ Τρικαλιώτη πως πρέπει να φύγει στο εξωτερικό, στην Αμερική κι εκείνη χαμογελά. Είναι πάλι η μικροσκοπική νεράιδα… Λίγο αργότερα την αποχαιρέτησα κι εγώ με μια αγκαλιά.

Βγαίνοντας από το θέατρο, εικόνες του έργου, το κείμενο του Μπρεχτ που σε φέρνει αντιμέτωπο με σκληρές αλήθειες της κάθε εποχής, οι ερμηνείες των ηθοποιών… γεμίζουν το μυαλό μου και μια εσωτερική συζήτηση για τη δύναμη της καλοσύνης, για το καλό και το κακό, τα όρια του εαυτού μας, την κοινωνία, ξεκινάει…

Λόγω μεγάλης επιτυχίας, η παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» πήρε παράταση μέχρι τις 03/03. Μην τη χάσετε!

Κείμενο και φωτογραφίες: Χάρης Γαντζούδης           

*Πρώτη δημοσίευση: 15.02.2019 στο inner.gr και στη στήλη Ημερολόγιο