Το στήριγμα | μικρό πεζό | τοβιβλίο.net

 

Στήριγμα, βράχος που πάνω του έσπαγαν όλα τα κύματα…

Αυτά ήταν τα λόγια που του ερχόταν στο μυαλό κάθε φορά που η σκέψη του κατακλυζόταν από τη μορφή της μητέρας του. Στήριγμα, βράχος για όλους: για το σπίτι, τη δουλειά, τον πατέρα του, για εκείνον…

Κάθε συμφορά εκείνη την κρατούσε μακριά και τον έκλεινε κάτω από τις φτερούγες της να μην πονέσει.

«Εσύ μη νοιάζεσαι, μη φοβάσαι. Έχεις εμένα» του έλεγε κάθε φορά που τα μάτια του γέμιζαν δάκρυα κι απόγνωση.

Εκεί, στήριγμα πάντα και για όλα: όταν έκανε τα πρώτα του βήματα, όταν τα παιδιά της γειτονιάς τον κορόιδευαν για την ασχήμια του, όταν ο δάσκαλος, που αδυνατούσε να καταλάβει τη δυσλεξία του, του κοκκίνιζε τα χέρια τιμωρώντας τον για τα λάθη του, όταν η καρδιά του έσπαγε κομμάτια από την απόρριψη κάποιας κοπέλας, όταν οι εργοδότες του έκλειναν την πόρτα…

Στήριγμα, βράχος. Δεν είχε παράπονο. Είχε δώσει όλη της τη ζωή να τον κρατήσει μακριά από τον πόνο, από το κακό. Μόνο μια μικρή θλίψη είχε στην ψυχή του που δεν του έμαθε να πετά ή έστω να περπατά χωρίς στηρίγματα πριν φύγει… Και τον άφησε μόνο να υπομένει τη βαρβαρότητα του κόσμου.

 

_

γράφει ο Χάρης Γαντζούδης

*Το μικρό πεζό με τίτλο "Το στήριγμα" δημοσιεύτηκε στο τοβιβλίο.net στις 12.08.2016