«Σώματα» του Χάρη Γαντζούδη | κριτική της Χριστίνας Λιναρδάκη

 Η κριτικός λογοτεχνίας Χριστίνα Λιναρδάκη γράφει στο blog στίγμαΛόγου κριτική για την ποιητική συλλογή «Σώματα».

«Σώματα» του Χάρη Γαντζούδη

Τα Σώματα είναι ένα πολύ μικρό ποιητικό βιβλίο, τόσο σε σχήμα όσο και σε έκταση, αφού περιέχει μόλις δέκα ποιήματα. Στο εμπνευσμένο εισαγωγικό σημείωμα, ο ποιητής Χρήστος Δασκαλάκης αναφέρει ότι πρόκειται για «μια σιωπηλή προσευχή για όλα εκείνα τα κορμιά που θα έπρεπε να είναι ενωμένα, για εκείνες τις ψυχές που έπρεπε να πορεύονται παρέα». Σε απόδειξη των πολλών αναγνώσεων που μπορεί να έχει μια ποιητική συλλογή, η γνώμη μου διαφέρει: πρόκειται μάλλον για έναν εσωτερικό μονόλογο-θρήνο ο οποίος, καίτοι διατυπώνεται ταπεινόσχημα, είναι ιδιαιτέρως ηχηρός.

Στη λιγοστή έκταση που καταλαμβάνει η συλλογή, το ποιητικό υποκείμενο καταφέρνει να βάψει τον έρωτα στα χρώματα της μοναξιάς (καλωσορίζεις τη μοναξιά πλάι σου./ Νιώθεις καλά μαζί της./ Ίσως γιατί την ξέρεις/ ίσως γιατί της μοιάζεις πια),της απόγνωσης (Πνίγηκα./ Μαζί και οι επιθυμίες μου), ακόμη και του θανάτου (Μια προσμονή/ και δυο σώματα σε αποσύνθεση). Δεν λείπουν οι κοινοτοπίες (π.χ. θα σέρνομαι πλάι σου, το μέλλον αβέβαιο), αλλά ούτε και οι λαμπρές στιγμές: Ευτυχία που κρατά μέχρι (...) να ξημερώσει μοναξιά.

Δεδομένης της συναισθηματικής έντασης που "βράζει" κάτω από τους στίχους, έχω την αίσθηση ότι αν ο κ. Γαντζούδης δεν προσπαθούσε να γράψει ποιητικά και απλώς έγραφε για να εκτονωθεί, θα είχαμε μια εξαιρετική ποιητική συλλογή.

*Η κριτική της Χριστίνας Λιναρδάκη δημοσιεύτηκε στο blog στιγμαΛόγου (http://stigmalogou.blogspot.com/2015/11/) στις 30.11.2015