Συνομιλώντας με την Άννα – Νικόλ Μανιάτη | συνέντευξη | τοβιβλίο.net

 

[Συνέντευξη στον Χάρη Γαντζούδη]

«Ο κάθε ένας που γράφει θα πρέπει να το κάνει με τον δικό του προσωπικό τρόπο έκφρασης. Αν αφήνει να επηρεαστεί τότε αυτά που γράφει είναι προσχεδιασμένα και υπολογισμένα. Η γραφή είναι έκφραση. Αφήνεις τη ψυχή σου να εκφραστεί, με το δικό σου ατομικό τρόπο».

Άννα – Νικόλ Μανιάτη

Από την πρώτη συγγραφική της απόπειρα οι αναγνώστες την εμπιστεύτηκαν. Οι ιστορίες της, εμπνευσμένες από πραγματικά γεγονότα, διεισδύουν βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή. Η κυρία Άννα – Νικόλ Μανιάτη μιλάει στο δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net για τη ζωή και το έργο της.

Κυρία Μανιάτη σας καλωσορίζω στο δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net

Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση και τη φιλοξενία σας.

Γεννηθήκατε στην Κύπρο. Ποιες εικόνες των παιδικών σας χρόνων κρατάτε μέσα σας από το νησί και ποιο το σχόλιο σας για τα τελευταία γεγονότα;

Ναι, γεννήθηκα στην Κύπρο, αλλά πολύ μικρή, η οικογένεια έφυγε από το νησί. Όμως ξαναβρέθηκα στη γενέτειρα μου για να παρακολουθήσω το εξατάξιο -τότε- Παγκύπριο Γυμνάσιο, η μόνη από τα αδέλφια μου που είχε την ευκαιρία για μια κλασική ελληνική παιδεία. Αμέσως μετά γύρισα πάλι στο Λονδίνο, κουβαλώντας για πάντα μέσα μου εικόνες του όμορφου νησιού που γεννήθηκα.

Σπουδάσατε αγγλική φιλολογία και νοσηλευτική. Πότε αποφασίσατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας;

Δεν το αποφάσισα εγώ. Συμπτωματικά. Είχα ήδη γράψει πέντε βιβλία όταν ο κ. Αβραμίδης με παρότρυνε να δώσω κάποιο στην Ωκεανίδα. Ντρεπόμουν, δεν είχα δει ποτέ τον εαυτό μου σαν συγγραφέα και ούτε τον βλέπω τώρα. Ίσως μυθιστοριογράφος, η λέξη "συγγραφέας" που επικρατεί, περιέχει μέσα της για μένα μια διαχρονική αξία που λίγοι την κατακτούν.

Η ανάγκη έκφρασης για όσα νιώθω, βλέπω γύρω μου να συμβαίνουν σε άλλους, βιώματα δικά μου, ξεχειλίζουν και ο μόνος τρόπος είναι να μπουν σε χαρτί και να πάρουν δική τους "ζωή".

Στη λογοτεχνία εμφανιστήκατε το 2005 με το βιβλίο «Και η ελπίδα γύρισε ξανά». Ήταν εύκολο να φτάσει το βιβλίο σας στις προθήκες των βιβλιοπωλείων;

Αυτό ήταν το πρώτο που εκδόθηκε, όχι όμως το πρώτο που γράφτηκε όπως σας είπα λίγο πριν. Υπήρξα τυχερή, ειδικά για έναν ποιοτικό εκδοτικό οίκο το να θεωρήσουν τα βιβλία μου άξια να εκδοθούν ήταν για μένα έκπληξη. Χωρίς παρουσιάσεις, συνεντεύξεις, διαφημίσεις έγιναν αποδεκτά από το κοινό και ευχαριστώ τους αναγνώστες που με τίμησαν και με εμπιστεύτηκαν.

Λίγα χρόνια αργότερα ασχοληθήκατε με τη σχέση μητέρας - γιου. Μιλώ για το βιβλίο σας «Αόρατος Δεσμός». Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο θέμα; Ποια η αφορμή για την έμπνευσή του;

Τα βιβλία μου έχουν ως επί το πλείστον κοινωνικά θέματα. Ο "Αόρατος Δεσμός" δεν αποτελεί εξαίρεση. Σκαλίζει βαθιά την ανθρώπινη ψυχή και το υποσυνείδητο και θίγει ένα θέμα που πολλοί δυσκολεύονται να αποδεχτούν. Η μητρική αγάπη και η σχέση μάνας-παιδιού συνήθως δεν επικρατεί σαν ανάγνωσμα, όμως υπάρχει στη ζωή μας και εκδηλώνεται με ποικίλες μορφές. Όπως και ερωτική αγάπη. Πώς το εμπνεύστηκα; Από μια εμπειρία όταν έκανα τη νοσηλευτική σε νοσοκομείο της Αγγλίας. Πραγματικό γεγονός, αλλά προσαρμοσμένο με φαντασία στην ελληνική πραγματικότητα. Κάθε μικρό ή μεγάλο γεγονός που συμβαίνει γύρω μας μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία μια καινούριας ιστορίας, με την κατάλληλη μυθοπλασία, μεγάλη δόση φαντασίας, αλλά και πολλή ευαισθησία.

 «Ο ύπνος των χιλίων ημερών» είναι το τελευταίο σας βιβλίο. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από την ιστορία του Σπύρου;

Όπως και τα προηγούμενα μου βιβλία είναι εμπνευσμένο από αληθινό γεγονός, πρόσφατο, με το γιο μιας φίλης που μετά από ατύχημα έπεσε σε κώμα. Όταν συνήλθε ήταν ένας διαφορετικός άνθρωπος. Με συγκλόνισε η ατσάλινη θέληση της μάνας να στηρίξει το παιδί της και ας μην ήταν πια το ίδιο παιδί που μεγάλωσε, η πίστη της όσο ήταν σε κώμα ότι ο γιος της θα ξαναγύριζε, η αντίδραση των γύρω της και η δική της δύναμη ψυχής. Από κάθε δυστυχία ξεπηδάει κάτι όμορφο στο τέλος, φτάνει να έχουμε δύναμη.

Υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς που να επηρέασαν τον τρόπο γραφή σας;

Ο κάθε ένας που γράφει θα πρέπει να το κάνει με τον δικό του προσωπικό τρόπο έκφρασης. Αν αφήνει να επηρεαστεί τότε αυτά που γράφει είναι προσχεδιασμένα και υπολογισμένα. Η γραφή είναι έκφραση. Αφήνεις τη ψυχή σου να εκφραστεί, με το δικό σου ατομικό τρόπο.

Πως περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

Προσπαθώντας να τον γεμίζω με κάτι εποικοδομητικό.

Ποια τα επόμενα σχέδιά σας;

Σαν σχέδια είναι ρευστά και εξαρτώμενα από πολλούς παράγοντες γι' αυτό προτιμώ να τα κρατάω στην καρδιά μου.

Σας ευχαριστώ για την όμορφη συνομιλία.

Εγώ ευχαριστώ για τη φιλοξενία σας.

*Η συνέντευξη που μου παραχώρησε η συγγραφέας  Άννα Νικόλ Μανιάτη δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο τοβιβλίο.net στις 27.02.2014