Ζήστε… | μικρό πεζό | τοβιβλίο.net

 

Είναι άρρωστος. Πολύ άρρωστος. Ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Το σώμα του μουδιασμένο. Αναπνέει με δυσκολία. Δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη. Το μόνο που περιμένει είναι να κλείσουν τα μάτια του και να δει το φως το Αιώνιο. Τουλάχιστον αυτό ελπίζει. Να δει φως και όχι σκοτάδι.

Το ότι δεν υπάρχει ελπίδα να επανέλθει το είχε ακούσει από το γιατρό τη στιγμή που το έλεγε στη γυναίκα του. Μπορεί να μην μπορούσε να μιλήσει, να κουνήσει το σώμα του, να επικοινωνήσει μαζί τους, μα άκουγε τα πάντα. Τον γιατρό, τους λυγμούς της γυναίκας του, την κόρη του να του λέει πως σε λίγους μήνες θα φέρει στη ζωή το πρώτο του εγγόνι…

Πόσο σύντομη υπήρξε η ζωή του. Πόσο χρόνο είχε αφήσει να περάσει ανεκμετάλλευτος, πόσες μέρες.

Αν μπορούσε να γυρίσει το χρόνο πίσω θα τα άλλαζε όλα. Θα έβγαινε, θα διασκέδαζε, θα σπαταλούσε τα χρήματα που φύλαγε στην άκρη, θα έκανε το χατίρι της γυναίκας του να πηγαίνουν πιο συχνά στο θέατρο, θα έπαιζε με τα παιδιά του και θα φρόντιζε να μην τους λείπει αντί να δουλεύει όλη τη μέρα για να μην τους λείψει τίποτα.

«Δεν ζούμε» του έλεγε συχνά η Ουρανία. «Απλά υπάρχουμε. Δεν γευόμαστε τη ζωή. Την αφήνουμε να περνάει» και ο Ευτύχιος της έλεγε πως έχουν καιρό για διασκέδαση και ζωή.

Τώρα ο χρόνος του είχε τελειώσει. Η ζωή του είχε τελειώσει. Το βλέμμα του έγινε υγρό. Δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια του.

Αχ ας γινόταν ένα θαύμα. Όχι για να κερδίσει εκείνος τη ζωή που σπατάλησε αλλά για πει στα παιδιά του, στο εγγόνι του, στους νέους όλου του κόσμου να ζήσουν.

«Ζήστε» ήθελε να φωνάξει μα ένιωσε τα βλέφαρά του να βαραίνουν. Την ψυχή του να ανεβαίνει ψηλά και να ακολουθεί ένα φως. Το ταξίδι του είχε ξεκινήσει…    

*Το μικρό πεζό με τίτλο "Ζήστε" δημοσιεύτηκε στο τοβιβλίο.net στις 09.01.2014