Αύγουστος Κορτώ | Αφιέρωμα | Λογοτεχνικό Ταξίδι

 

του Χάρη Γαντζούδη

«Βάδιζα και βαδίζω στα τυφλά. Συγγραφέας έγινα επειδή έγραψα, κι όχι επειδή το σχεδίαζα. Κι από βιβλίο σε βιβλίο, εξακολουθώ να πορεύομαι χωρίς πρόγραμμα ή πλάνο. Ο αυτοπροσδιορισμός μου είναι τρομερά ρευστός, γι' αυτό και γράφω συνέχεια»*.

 

Δεν θυμάμαι πότε ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του Κορτώ. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως το αγάπησα πολύ. Κάθε βιβλίο του έχει κάτι να πει, κάτι να δώσει, κάτι να συμπληρώσει. Αφορμή για αυτό το μικρό αφιέρωμα είναι το τελευταίο του βιβλίο «Το βιβλίο της Κατερίνας». Κατά τη γνώμη μου το πιο δυνατό βιβλίο του συγγραφέα.

Ποίηση, διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά και κινηματογραφικά σενάρια, παιδικά βιβλία, μεταφράσεις, ευθυμογραφήματα… ο Αύγουστος Κορτώ ή αλλιώς Πέτρος Χατζόπουλος, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, έχει καταπιαστεί με όλα τα είδη και τα έχει καταφέρει εξίσου καλά σε όλα. Ωστόσο το βιογραφικό στα βιβλία του αποτελείται από λίγες λέξεις "Ο Αύγουστος Κορτώ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979". Μόλις οχτώ λέξεις. Σίγουρα χρειάζονται πολύ περισσότερες λέξεις για να περιγράψουν όσα είναι ο Αύγουστος. Το σπουδαιότερο (κατά τη γνώμη μου) ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης λογοτεχνίας με πλούσιο συγγραφικό έργο και ένα μοναδικό, αναγνωρίσιμο (πράγμα σπουδαίο)  ύφος γραφής.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Όταν ήταν παιδί ονειρευόταν να κάνει καριέρα αρχαιολόγου αλλά τελικά πέρασε στην Ιατρική την οποία εγκατέλειψε, όπως «εγκατέλειψε» και τη Θεσσαλονίκη, στα είκοσι του χρόνια περίπου, και εγκαταστάθηκε στα Εξάρχεια για να ξεκινήσει τη συγγραφική του πορεία.

Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1999 με τη συλλογή διηγημάτων «Το βιβλίο των βίτσιων» το οποίο «δεν είναι αυτό που ο τίτλος σας αφήνει να υποθέσετε...».  Διηγήματα επηρεασμένα από τον Σαρτρ και τον Μαρκήσιο ντε Σαντ που εκφράζουν σκοτεινές σκέψεις και επιθυμίες. Κάποιους μήνες αργότερα κυκλοφόρησε και το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα. Τίτλος του «Ραμπαστέν». Πρόκειται για ένα «σκοτεινό ερωτικό παραμύθι για το πάθος που γεννιέται και γίνεται ασυμβίβαστο με τη ζωή».

Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «Το Τετράγωνο». Στις σελίδες του συναντάμε ένα μεσήλικο ζευγάρι το οποίο ερωτεύεται παράφορα μια νεαρή φοιτήτρια την οποία όμως πολιορκεί με ερωτικά σημειώματα κι ένας ανώνυμος και άφυλος επιστολογράφος. «Μέσα από την ιστορία τους μπορείτε να κοιτάξετε κατά πρόσωπο σ' έναν καθρέφτη. Έναν καθρέφτη που αντανακλά εσάς, τις επιθυμίες σας, ή ανθρώπους σαν εσάς, με επιθυμίες σαν τις δικές σας. Πάνω απ' όλα ωστόσο το βιβλίο αυτό είναι ένα μουσικό έργο, που οι τέσσερις οργανοπαίχτες του, αισθητικά και αισθησιακά, πασχίζουν να ανιχνεύσουν τη δαιμονική σύμπτωση που οι άνθρωποι αποκαλούνε έρωτα», διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα του Στοιχειωμένος (2001), Άνιμαλ (2002) και Ο γλύπτης του δρόμου (2002) το οποίο ήταν υποψήφιο για το κρατικό βραβείο της ίδιας χρονιάς.  

Το 2003 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «Οι νεράιδες του Μαν» και λίγο αργότερα (την ίδια χρονιά) το μυθιστόρημά του «Ο γιος της Τζοκόντα».

Ο Αύγουστος Κορτώ δεν σταματά να γράφει. Γράφει συνέχεια. Γράφει σαν δαιμονισμένος ενώ δεν σταματά να δοκιμάζει και να πειραματίζεται και με άλλα είδη όπως το 2004 που εκτός από το μυθιστόρημά του «Η Λύσσα» έγραψε και το σενάριο και τη μουσική για την ταινία «Τεστοστερόνη», την οποία σκηνοθέτησε ο Γιώργος Πανουσόπουλος και η οποία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και κέρδισε το Γ βραβείο.

Το 2005 κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του «Αυτοκτονώντας Ασύστολα» το οποίο, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος,  λειτούργησε σαν κάθαρση για την αυτοκτονία της μητέρας του. Η ηρωίδα του βιβλίου, η Ρόζα Βλάχου, είναι μια γυναίκα «που πάντοτε είχε ό,τι ήθελε. Άντρες, ρούχα, λεφτά, άντρες, πολυτέλεια, άντρες. Που έκανε πάντα του κεφαλιού της και το πλήρωνε με τα κεφάλια των άλλων. Που όταν έφτανε στα άκρα, αυτοκτονούσε. Ασύστολα. Μα που τώρα, στα σαράντα, βρήκε το δάσκαλό της. Αγανακτισμένη, απελπισμένη, η Ρόζα καταγγέλλει. Κατηγορεί. Τη μοίρα, τους άντρες, αλλά ποτέ τον εαυτό της». Το «Αυτοκτονώντας Ασύστολα» ανέβηκε και στο θεατρικό σανίδι το 2010 σε διασκευή και σκηνοθεσία της Ελένης Δημητροπούλου.

Ακολούθησαν τα μυθιστορήματά του Το ερωτικό των τεσσάρων (2006), Ο Δαιμονιστής (2007), Ο αφανισμός του Νίκου (2008), Δεκάξι (2010), Η βιογραφία μιας σκύλας ( 2013).

Αλλά όπως είπα και στην αρχή ο Αύγουστος Κορτώ έχει ασχοληθεί με όλα τα λογοτεχνικά είδη. Έτσι το 2012 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά» μια συλλογή με ευθυμογραφήματα, «ιστορίες καθημερινής παραφροσύνης, ακρότητας και αθεράπευτου πάθους - με το φαΐ, το ποτό, τα βιβλία, τον έρωτα»,  το βιβλίο του «Τα ορφανά», δυο μονόλογοι, θεατρικοί και θανατεροί αλλά και η ποιητική συλλογή «Ο ταξιτζής των ουρανών» από τις Εκδόσεις Οδός Πανός.

Παράλληλα με την λογοτεχνία για ενήλικες, ο Αύγουστος Κορτώ, έχει γράψει και εννιά παιδικά βιβλία ενώ έχει μεταφράσει πάνω από σαράντα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Το τελευταίο του βιβλίο «Το βιβλίο της Κατερίνας» είναι αφιερωμένο στη μητέρα του Κατερίνα Χατζοπούλου, μια γυναίκα που πάλεψε σε όλη της τη ζωή με την ψυχική αρρώστια και «που, αν νικήθηκε, έζησε και μεγαλούργησε ταπεινά χάρη στην αγάπη». Βασικά πρόκειται για τη βιογραφία της, δοσμένη με λογοτεχνικό τρόπο. Χρησιμοποιεί την πρωτοπρόσωπη   αφήγηση σαν να διηγείται η ίδια τη ζωή της.

Θα κλείσω αυτό το μικρό αφιέρωμα με την ευχή ο Αύγουστος Κορτώ να συνεχίζει να μας χαρίζει το ταλέντο του με την ίδια ορμή και όρεξη.

*Το αφιέρωμα στον Αύγουστο Κορτώ δημοσιεύτηκε στο Λογοτεχνικό Ταξίδι http://logotaxidi.blogspot.com/2014/01/blog-post_7.html) στις 07.01.2014