Το Λογοτεχνικό Ταξίδι συνομιλεί με την Ντιάνα Νασιοπούλου

 

[Συνέντευξη στον Χάρη Γαντζούδη]

"Όταν ζωγραφίζεις, γράφεις, εικονογραφείς, διδάσκεις, και διδάσκεσαι  ονειρεύεσαι και φροντίζεις οικογένεια ο ελεύθερος χρόνος δεν είναι πολύς. Ή είναι όλη σου η ζωή ελεύθερος χρόνος" 

Ντιάνα Νασιοπούλου 

Το Λογοτεχνικό Ταξίδι συνομιλεί με τη συγγραφέα του βιβλίου "Κάνοντας τον κροκόδειλο να γελάσει"  Ντιάνα Νασιοπούλου. 

 Κυρία Νασιοπούλου σας καλωσορίζω στο Λογοτεχνικό Ταξίδι.

Σας ευχαριστώ ιδιαίτερα που μου δίνετε την ευκαιρία να μιλήσω  για τη δουλειά μου που είναι η ίδια η ζωή για μένα.

Περιγράψτε μας με λίγα λόγια τον εαυτό σας.

Ζωγραφίζω, γράφω και εικονογραφώ τα κείμενά μου κάποιες φορές ταυτόχρονα. Τα θέματα των παραμυθιών  μου παρμένα απ  τη ζωή που έζησα σαν εκπαιδευτικός, προσπαθώντας μέσα απ αυτά να βρω λύσεις σε θέματα που ‘’καίνε’’, ’’τρέχουν ‘’ και  με προβληματίζουν. Το ότι δεν καταφέρνω να αντιληφθώ τα σημάδια που πλαισιώνουν και οριοθετούν τα χωράφια του χρόνου είναι προφανές και το έχω δηλώσει πολλές φορές. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η γραφή μου ν αφορά όλες τις ηλικίες ταυτόχρονα. Και σ αυτό το βιβλίο η Μαρία υπάρχει σαν παιδί και σαν ενήλικη , ενώ ο Φαίδωνας –παιδί κι ενήλικος μαζί κι αυτός - προσπαθεί να ξεμπερδέψει τα κουβάρια της ψυχής της που μοιραία είναι μπλεγμένα με τα νήματα της δικής του ψυχής. Πρέπει να τα καταφέρει. Αλλιώς δε θα μπορέσει ποτέ να απενοχοποιηθεί, να γιατρευτεί και να συνεχίσει την πορεία του στο χρόνο. Θα χρειαστεί ν ανοίξει όλα τα παράθυρα, για να μπει φως και καθαρός αέρας και να ξεθολώσουν οι εικόνες. Δίπλα τους η Ηλέκτρα κι ο Περικλής, με παράλληλους αγώνες, πόνο και προσπάθειες. Βοηθείστε τους να βγουν στην επιφάνεια και να ‘’ζήσουν’’, ψαρεύοντας τα μηνύματα που εκπέμπουν και χρησιμοποιώντας τα για εσάς τους ίδιους και για όσους εγκλωβισμένους -θλιμμένους και απογοητευμένους κροκόδειλους τυχόν γνωρίζετε ή ίσως συναντήσετε στη ζωή σας..

Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πολύτροπον το μυθιστόρημά σας «Κάνοντας τον κροκόδειλο να γελάσει». Ποια η υπόθεσή του και ποιο το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες;

Ο βασικός προβληματισμός μου, γράφοντας τον ‘’Κροκόδειλο’’ αφορούσε κυρίως τα άτομα που νοσούν με ψυχικό νόσημα. Εάν τα ‘’πράγματα’’ κορυφωθούν και η υγεία τους επιδεινωθεί , πολλάκις ακολουθεί εγκλεισμός. Μετά τον εγκλεισμό όμως τι; Η ζωή κυλά και συνεχίζεται με οδυνηρή ταχύτητα και απαιτήσεις. Οι πρώην και οι νυν ψυχικά ασθενείς έχουν δικαίωμα να ζουν- όπως όλοι μας άλλωστε. Σκεφτόμουν λοιπόν ότι μόνο αν οδηγηθούν να γίνουν και να νιώσουν δημιουργικοί μπορεί να ξαναβρούν τα κομμάτια τους και λίγη απ τη χαμένη χαρά τους.

Κάνοντας - εδώ και τρία χρόνια  εθελοντικά – ζωγραφική και δημιουργική απασχόληση με τους οικότροφους του ΕΠΑΨΥ (ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΊΟ  ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης ΛΥΚΌΒΡΥΣΗς) είδα και έμαθα μαζί τους πολλά. Είδα τη χαρά του ανθρώπου, τη λάμψη στο βλέμμα του, όταν δημιουργεί και νιώθει χρήσιμος. Το μήνυμα  αυτό που έλαβα εγώ θέλω να περάσω στον κόσμο με το βιβλίο μου. 

Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας; 

Όταν ζωγραφίζεις, γράφεις, εικονογραφείς, διδάσκεις, και διδάσκεσαι  ονειρεύεσαι και φροντίζεις οικογένεια ο ελεύθερος χρόνος δεν είναι πολύς. Ή είναι όλη σου η ζωή ελεύθερος χρόνος. 

Κλείνοντας θα ήθελα να προτείνετε στους αναγνώστες μας το αγαπημένο σας βιβλίο. 

Ένα βιβλίο που ξανα-διαβάζω αυτό τον καιρό ,τα ποιήματα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Είναι κάτι πολύ ξεχωριστό να είσαι ποιητής..

Σας ευχαριστώ πολύ. 

Ευχαριστώ

Η συγγραφέας...

Γεννήθηκα το 1958 στην Αθήνα. Σπούδασα ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, μαθητεύοντας δίπλα στο Δημήτρη Μυταρά και το Δημοσθένη  Κοκκινίδη  και αποφοίτησα το 1982. Δάσκαλοί μου υπήρξαν επίσης ο Βρασίδας Βλαχόπουλος και ο Γιώργος Βαρλάμος. Τα χρόνια που ακολούθησαν δίδαξα ζωγραφική στο Γυμνάσιο Πάρου και σε δημόσια σχολεία της Αθήνας, όπου εκτός απ το μάθημα των καλλιτεχνικών ασχολήθηκα με συμβουλευτική και επαγγελματικό προσανατολισμό εφήβων-βασισμένη σε εξειδικευμένα σεμινάρια.

Έχω κατά καιρούς συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ενδεικτικά -ομαδικές εκθέσεις: Πολυχώρος ‘’Απόλλων’’ Νομαρχίας Πειραιά 2011, 2012. Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος 2011,2012,2013. Πάρος –καλοκαίρι 2011. Πύλος –Σεπτ. 2011. Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά 2012, 2013. Με τον φορέα Art Way γκαλερί ‘’Αθηνά’’ Σύνταγμα. Ζάππειο Μέγαρο με θέμα ‘’γυναίκα unique’’2011,2012. Ν. Ηράκλειο 2012 (αίθουσα Τέχνης Villa Stella). Καλοκαίρι 2012 -Λονδίνο(οι δρόμοι της ελιάς). Αντιρατσιστική έκθεση ΕΕΤΕ 2013. Art idea- διαδικτυακή 2013. 

Πρόσφατες ατομικές μου εκθέσεις ζωγραφικής : Ύδρα 24 Ιουνίου-1 Ιουλίου 2012,  Αίθουσα Τέχνης ‘’Μελίνα Μερκούρη’’. Αθήνα- gallery Artkolonaki : Λυκαβητού 20- στις 10 Σεπτέμβρη 2012, Πάρος-Νάουσα –Αύγουστος 2013. 

Τα υλικά που έχω χρησιμοποιήσει στα έργα μου είναι κυρίως γυαλί, πλεξιγκλάς, καθρέφτης, καμβάς, ψυχρά σμάλτα, ακρυλικά χρώματα. Ειδικά ο καθρέφτης είναι ένα υλικό που αγαπώ ιδιαίτερα, μια και βοηθά το θεατή να συμμετέχει στα έργα μου, προβάλλοντας την εικόνα και τα συναισθήματά του σ αυτά. Έχω ακόμα δημιουργήσει ‘’γλυπτά’’ κάνοντας παρεμβάσεις σε θαλασσόξυλα.

Έχω επίσης εικονογραφήσει  επιτραπέζια παιχνίδια και τα εξώφυλλα ποιητικών συλλογών του Γ. Ιωαννίδη .

Σαν συγγραφέας έχω εκδώσει τα βιβλία εφηβικής λογοτεχνίας –α) ‘’Στοίχημα Ζωής’’-2011 , β)‘’Ο δράκος ο ..Ημιτελής’’-2012 και γ)το παραμύθι ‘’Η Μία του ..δρόμου2012 (1 από τα 20 παραμύθια του βιβλίου)- - με τις  εκδόσεις Οσελότος. Τα παραμύθια μου έχουν δική μου εικονογράφηση.

Πρόσφατη συγγραφική δουλειά μου είναι το μυθιστόρημά μου ‘’Κάνοντας τον κροκόδειλο να γελάσει’’ με τις εκδόσεις Πολύτροπον.

Ντιάνα Νασιοπούλου-Παπαγεωργίου  

Gmail: dianasiopoulou@gmail.com  * Blog: http://dianasiopoulougmailcom.blogspot.com *

‘’Κάνοντας τον κροκόδειλο να γελάσει’’

Ψυχολογικό Μυθιστόρημα.

Περίληψη:

..Κι εκείνα –σαν μικρά πουλιά  διωγμένα απ τους γονείς τους - αναγκάζονται ν ανοίξουν φτερά και να πετάξουν πριν την ώρα τους, μεταναστεύουν παλεύοντας με χίλια δυο θεριά . Ακρωτηριάζονται και ακρωτηριάζουν με τη σειρά τους και τα δικά τους παιδιά. Αλυσίδα όλα τούτα.  Απ όλα τους τα φαντάσματα όμως ένα μοιάζει ανίκητο. Είναι η τρέλα..

Ελληνική επαρχία, λίγα χρόνια πριν τη Γερμανική κατοχή. Η ‘’άλλη’’ Ελλάδα που στο όνομα της επιβίωσης τρώει τα παιδιά της -με ηθικούς αυτουργούς τους ίδιους τους γονείς τους. Τα υγιή αγόρια δούλευαν τότε μέρα νύχτα σε βαριές αγροτικές δουλειές και την ίδια εποχή πολλά κορίτσια- διωγμένα απ τους γονείς τους - βρίσκονταν  να εργάζονται σαν υπηρέτριες, πολλές φορές κι απ τα οχτώ τους άγουρα χρόνια, σε ξένα σπίτια. Σταλμένα απ τους γονείς τους σε πλούσια αφεντικά και νεόπλουτες μεγαλοκυράδες, αναγκασμένα να κάνουν όλες  τις οικιακές δουλειές, να υπομένουν  ό, τι τους  τύχαινε. Στερημένα την οικογένεια, τη μόρφωση, την παιδική τους ηλικία. Βορρά σε μέλλον δυσοίωνο κι αβέβαιο για την παιδική τους ψυχή και τη σωματική τους ακεραιότητα.

Πολλά από εκείνα τα κορίτσια κλείδωσαν τότε το κουτί των ονείρων τους και πέταξαν στον αγύριστο το κλειδί- μια για πάντα. Ένα απ αυτά τα κορίτσια ήταν κι η Μαρία, μόνο που το κλειδί των ονείρων της το κράτησε καλά φυλαγμένο και δεν τ αποχωρίστηκε ποτέ.

Τη Μαρία την έστειλαν οι γονείς της –στα εννιά της χρόνια- στην Αθήνα, να δουλέψει για να φάει ‘’ένα κομμάτι ψωμί’’. Την έστειλαν να γίνει υπηρέτρια για να ζήσει, να γίνει άνθρωπος, να στείλει λεφτά στην οικογένεια, να μαζέψει την προίκα της.

Η Μαρία έχει να παλέψει με πολλά θηρία. Βλέπει να σωριάζεται στα πόδια της το μοναδικό της όνειρο – να συνεχίσει και να τελειώσει το σχολείο. Οι γονείς της τη σταματούν απ το σχολείο στο τέλος της δευτέρας δημοτικού, τα αφεντικά της την αποκαλούν παραδουλεύτρα, ο κόσμος δουλικό, η υγεία της κλωνίζεται. Δεν έχει  επιλογές ούτε στη δουλειά ούτε στη μόρφωση.. Στη ζωή όμως; Στον έρωτα τάχα; Κι εκεί δε θα έχει δικό της λόγο; Κι εκεί θ αποφασίζουν οι ‘’άλλοι’; 

Για τη Μαρία κλείνουν ένα ένα όλα τα παράθυρα που βλέπουν στο φως. Απομένει μονάχα ένα ανοιχτό–ένα παράθυρο στην τρέλα.. Υπάρχει τάχα ελπίδα;  Θα καταφέρει η Μαρία ν αφήσει πίσω της όλα όσα την πλήγωσαν; Να ξαναβρεί τη χαμένη της αυτοεκτίμηση;  να ζήσει τη χαρά μιας δικής της οικογένειας; Να χαρίσει στο μονάκριβο γιο που θ αποκτήσει– το Φαίδωνα-όλα όσα στέρησαν σ εκείνη; Σε μια εποχή που ο περίγυρος κρύβει, τυραννάει, καταπιέζει, και φυλακίζει τον άνθρωπο με το ψυχικό νόσημα κι ο ψυχικά ασθενής βρίσκεται έγκλειστος, ναρκωμένος με χάπια ,απομονωμένος από οικογένεια και φίλους, καταδικασμένος σε βέβαιο ψυχικό και σωματικό θάνατο, υπάρχει άραγε ελπίδα; 

Αυτά κι άλλα πολλά ερωτήματα θα λυθούν βήμα βήμα στο βιβλίο: ‘’Κάνοντας τον κροκόδειλο να γελάσει’’.

ΠΟΙΟΥ Σ ΑΦΟΡΆ 

Το βιβλίο απευθύνεται σε εφήβους και νέους κάθε ηλικίας. Αυτούς που έχουν τη ζωή μπροστά τους- στο ξεκίνημά της, κι εκείνους που τα πρώτα νιάτα τους πέρασαν έχοντας κερδίσει ή χάσει πολλά. Σ αυτούς που δε χόρτασαν τη ζεστασιά της οικογένειας και της αγάπης την αγκαλιά. Σε όσους νοιάζονται, ονειρεύονται και παλεύουν να έχουν οι νέοι όλα όσα τους αξίζουν. Σε  κείνους που πιστεύουν πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα ίδια ακριβώς δικαιώματα.

*Η συνέντευξη με την συγγραφέα Ντιάνα Νασιοπούλου δημοσιεύτηκε στο Λογοτεχνικό Ταξίδι (http://logotaxidi.blogspot.com/2013/11/blog-post_9.html) στις 09.11.2013