Το Λογοτεχνικό Ταξίδι συνομιλεί με την Χρυσούλα Λουλοπούλου
[Συνέντευξη στον Χάρη Γαντζούδη]
"Έχω την εντύπωση πως το κάθε κοινό έχει τις ιδιαιτερότητές του, αλλά ένα είναι σίγουρο, πώς τα παιδιά με την αμεσότητα και την ειλικρίνειά τους, δεν σου χαρίζονται με τίποτε".
Χρυσούλα Λουλοπούλου
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ως μοναχοπαίδι, η μόνη της συντροφιά ήταν το διάβασμα. Την εμφάνισή της στη λογοτεχνία την έκανε το 2002 με το μυθιστόρημα "Η πρώτη ευγενική αλήθεια". Από τότε ακολούθησαν και άλλα βιβλία με τελευταίο το συλλογικό μυθιστόρημα "Όσα ποτέ δεν είπαμε". Το Λογοτεχνικό Ταξίδι υποδέχεται την Χρυσούλα Λουλοπούλου και συνομιλεί μαζί της για τη ζωή και το έργο της.
Κυρία Λουλοπούλου, σας καλωσορίζω στο Λογοτεχνικό Ταξίδι.
Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για το κάλεσμα προς σύμπλευση σ' ένα ταξίδι μαζί σας.
Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να παίζετε με τις λέξεις και να δημιουργείτε ιστορίες;
Από παιδάκι λάτρευα το διάβασμα και θαύμαζα απεριόριστα τους συγγραφείς. Ως ελάχιστο φόρο τιμής ήθελα να προσπαθήσω να τους μοιάσω. Ήμουν μοναχοπαίδι και το αγαπημένο μου καταφύγιο από τη μοναξιά ήταν ένα βιβλίο. Στα δέκα αποφάνθηκα με στόμφο πως θα γίνω κι εγώ συγγραφέας, όμως οι πρώτες μου λέξεις άργησαν εικοσιπέντε χρόνια να αποτυπωθούν στο χαρτί, αφού προηγήθηκαν σπουδές στην Αγγλική Γλώσσα και Λογοτεχνία, οι οποίες με επηρέασαν πολύ.
Την εμφάνισή σας στη λογοτεχνία την κάνατε το 2002 με το μυθιστόρημα «Η πρώτη ευγενική αλήθεια». Πείτε μας λίγα λόγια γι' αυτό το πρώτο βήμα.
Πρόκειται για μια ιστορία βασισμένη στην Πρώτη Ευγενική Αλήθεια του Βουδισμού, που λέει πως στη ζωή όλων υπάρχει πόνος. Και μιας και η ηρωίδα από την απόλυτη ευτυχία αδόκητα βρέθηκε στο απόλυτο κενό, ο τίτλος δικαιώνει την κατάστασή της. Όμως αισιόδοξο μήνυμα έρχεται στο τέλος, επειδή οι άνθρωποι ποτέ δεν τελειώνουν. Το δεύτερο βιβλίο μου «Ο ψίθυρος του Θεού στο αυτί μου»(Εκδόσεις Επέκταση), που κυκλοφόρησε το 2008, πραγματεύεται τον απόλυτο έρωτα, την άνευ όρων αγάπη και το πάθος, έτσι που ο άνθρωπος καλείται ή αναγκάζεται να κάνει την υπέρβαση. Το τρίτο βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες κι έχει κατά το ένα τέταρτο την υπογραφή μου, λέγεται «Όσα ποτέ δεν είπαμε»(Εκδόσεις Ωκεανός), γράφτηκε από τέσσερις συγγραφείς( Ευρυδίκη Αμανατίδου, Τάσος Αγγελίδης- Γκέντζος, Δημήτρης Νίκου και Χρυσούλα Λουλοπούλου) και είναι ένα πολύ τολμηρό εγχείρημα, μιας και ενώνει αρμονικά τέσσερις γραφές εντελώς διαφορετικές, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία.
Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σαΐτα το πρώτο σας παραμύθι «Η πριγκίπισσα που δεν έτρωγε μελιτζάνες». Ποια η υπόθεση και τι θέλετε να πείτε μέσα από την ιστορία σας στους μικρούς αναγνώστες;
Από τότε που γεννήθηκε η πρώτη εγγονή μου, η οπτική μου γωνία στη ζωή άλλαξε. Εκτός από το περνάει ευχάριστα η ώρα του διαβάσματος, ήθελα να παίρνει και μηνύματα από τα παραμύθια. Τι πιο φυσικό, λοιπόν, από το να γράψω εγώ παραμύθια για κείνη και τα παιδάκια της ηλικίας της; Οι εκδόσεις Σαΐτα και ο εμπνευσμένος κι άοκνος εργάτης τους, ο Ηρακλής Λαμπαδαρίου, έδωσαν στην «Πριγκίπισσα που δεν έτρωγε μελιτζάνες» την ευκαιρία να πετάξει ελεύθερα στο διαδίκτυο, και να διαβαστεί γύρω στις έντεκα χιλιάδες φορές. Ο λιλιπούτειος αναγνώστης διαβάζει για αξίες όπως το μοίρασμα αγαθών, την αλληλεγγύη, την προσφορά, τη φιλία. Με τις εκδόσεις Σαΐτα και με την υπέροχη εικονογράφηση- και στις δύο ιστορίες- της Ευτυχίας Κουκουζέλη -Δημακοπούλου, αφήσαμε να πετάξει ελεύθερα και δεύτερο κοινό μας πόνημα, «Το δέντρο της αληθινής ευχής», ένα τρυφερό παραμύθι που μιλά για την αλληλεγγύη και για το τι προτεραιότητες βάζουμε στη ζωή. Είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτή τη συνεργασία, επειδή τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, τα παραμύθια διατίθενται για δωρεάν ανάγνωση.
Τι είναι ποιο δύσκολο, να γράφει κανείς για μικρούς ή για μεγάλους αναγνώστες; Ποιοι είναι πιο απαιτητικοί;
Έχω την εντύπωση πως το κάθε κοινό έχει τις ιδιαιτερότητές του, αλλά ένα είναι σίγουρο, πώς τα παιδιά με την αμεσότητα και την ειλικρίνειά τους, δεν σου χαρίζονται με τίποτε.
Ποια ήταν τα δικά σας αγαπημένα παραμύθια;
Τι να πρωτοδιαλέξω; Όλα τα κλασικά, θα έλεγα. Ο Άντερσεν ίσως ασκούσε πάνω μου πιο πολύ επιρροή, με τις δυνατές του ιστορίες. Γενικά όμως διάβαζα μανιωδώς ό,τι έπεφτε στα χέρια μου και κοίταζα τις εικόνες εκστασιασμένη για ώρες. Μαγεία σκέτη για μένα ο κόσμος των βιβλίων, που ακόμη δεν μπορώ να της ξεφύγω!
Ξέρω ότι αυτή την περίοδο ετοιμάζετε μια ποιητική συλλογή. Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια γι' αυτή;
Αλήθεια, ακόμη δεν κατάλαβα πώς πέρασα από τον πεζό λόγο στους στίχους. Όμως φάνηκε τόσο φυσικό και τώρα πια η ποίηση με τραβάει απ' τα μαλλιά. Μιλώ εκεί για ό,τι αγγίζει την ψυχή μου. Ελπίζω να καταφέρω να εκδώσω γρήγορα τον «Κόκκινο Πίδακα» μου!
Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Ακούω μουσική, γράφω, διαβάζω, αφήνω την ψυχή να ηρεμήσει στη θέα της φύσης κι επίσης μου αρέσει να μοιράζομαι στιγμές με ανθρώπους που αγαπώ.
Κλείνοντας θα ήθελα να προτείνετε στους αναγνώστες μας το αγαπημένο σας βιβλίο.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, το βιβλίο του Καραγάτση «Η Μεγάλη χίμαιρα». Έχω πάρα πολλά αγαπημένα βιβλία, μα αυτό με συγκλόνισε πραγματικά για την πλοκή και την ανεπανάληπτη γραφή του. Θεωρώ πως ο Καραγάτσης αδικείται στα στενά σύνορα της χώρας μας και πως θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται στα πιο μεγάλα αστέρια της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Εγώ σας ευχαριστώ από καρδιάς που με αφήσατε να μιλήσω γι' αυτά που κατοικούν βαθιά μέσα μου! Εύχομαι καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε και πάντα να ξεχνιόμαστε μαζί σας παρέα σε όμορφα ταξίδια!
Bιογραφικό
Η Χρυσούλα Λουλοπούλου γεννήθηκε το 1962 και μεγάλωσε στη Δράμα. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μετά από τριακονταετή θητεία ως εκπαιδευτικός, σήμερα εργάζεται ως διοικητικός υπάλληλος στο Δημόσιο Τομέα. Ως μοναχοπαίδι, η μόνη της συντροφιά και μεγάλη αγάπη ήταν το διάβασμα. Άρχισε να γράφει στα 35 της. Το πρώτο της μυθιστόρημα «Η Πρώτη Ευγενική Αλήθεια» (Εμπειρία Εκδοτική) εκδόθηκε το 2002 και το δεύτερο «Ο ψίθυρος του Θεού στο αυτί μου» (Εκδόσεις Επέκταση) το 2008. Κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2013 το μυθιστόρημα «Όσα ποτέ δεν είπαμε» (Εκδόσεις Ωκεανός), το οποίο είναι συλλογική δουλειά της Χρύσας Λουλοπούλου και άλλων τριών συγγραφέων. Έχει δημοσιεύσει αρκετά διηγήματα στο διαδικτυακό Κυπριακό περιοδικό Mag. Φέτος κυκλοφόρησαν δύο παραμύθια της σε ηλεκτρονική μορφή από τις εκδόσεις Σαΐτα, «Η πριγκίπισσα που δεν έτρωγε μελιτζάνες» και «Το δέντρο της αληθινής ευχής». Διήγημά της συμπεριλήφθηκε στο e-book «371 μικροδιηγήματα» το 2012. Ποίημά της βραβεύτηκε ως πρώτο σε διαδικτυακό διαγωνισμό το 2011. Τιμήθηκε με δεύτερο βραβείο στον A' Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Καισάριος Δαπόντες» του Δήμου Σκοπέλου το 2012. Γράφει ποιήματα και στίχους τραγουδιών. Ετοιμάζει προς έκδοση την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Κόκκινος πίδακας».
*Η συνέντευξη με την συγγραφέα Χρυσούλα Λουλοπούλου δημοσιεύτηκε στο Λογοτεχνικό Ταξίδι (http://logotaxidi.blogspot.com/2013/07/blog-post_6.html) στις 06.07.2013
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου