Το Λογοτεχνικό Ταξίδι συνομιλεί με τον Νίκο Καρακάση
[Συνέντευξη στον Χάρη Γαντζούδη]
"Μου είναι αδύνατο να μην γράφω, και όταν κάποιες περιόδους αυτό συμβαίνει, είμαι εξαιρετικά δυστυχής σαν να με έχουν κατεβάσει από το τραίνο επειδή δεν είχα εισιτήριο".
Νίκος Καρακάσης
Το 2010 έστειλε τα κείμενά του στις εκδόσεις Κέρδος και έτσι κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο "Βασιλιάς Ίκελος". Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε από τις Βορειοδυτικές εκδόσεις η νουβέλα του "Η σιωπή της πόλης" ενώ το φθινόπωρο αναμένετε να κυκλοφορήσει το νέο του βιβλίο από τις εκδόσεις Σαΐτα. Το Λογοτεχνικό Ταξίδι υποδέχεται με χαρά τον συγγραφέα Νίκο Καρακάση και συνομιλεί μαζί του για τη ζωή και το έργο του.
Κύριε Καρακάση σας καλωσορίζω στο Λογοτεχνικό Ταξίδι.
Καλώς βρεθήκαμε, και σας ευχαριστώ για τον χώρο και χρόνο που μου δίνετε.
Περιγράψτε μου με λίγα λόγια τον εαυτό σας.
Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να περιγράψω. Ζω μέσα σε μια περίεργη εποχή που αν και την απεχθάνομαι, αισθάνομαι ότι είναι η απαραίτητη ευκαιρία δημιουργίας για τον κάθε άνθρωπο. Τουλάχιστον, έτσι λένε όλοι, και το ίδιο επαναλαμβάνω κι εγώ για να μην θεωρηθώ ιδιότροπος.
Είναι, ας πούμε, ένα πολύ κακογραμμένο νουάρ βιβλίο όπου ξυπνώ καθημερινά από γκρίζα σαλπίσματα και πολεμικές ιαχές για να πάω σε μια εργασία με αμφίβολη σταθερότητα, όπου και δίνω τον καλύτερο μου εαυτό για να ικανοποιήσω την ανάγκη του εσωτερικού φιλότιμου. Ακόμη κι αν αυτό πολλές φορές με γεμίζει αγανάκτηση, γνωρίζω ότι είναι ο μόνος τρόπος για να εργαστώ. Μόνη μου παρένθεση, οι λογοτεχνικές αποδράσεις, όπου γράφω με την λαχτάρα ανυπόμονου παιδιού, στα όρθια ή ακόμα και ξαπλωμένος, μικρά στιχάκια ή παραγράφους· αν και δεν κρύβω ότι πολλές φορές θυμίζουν σκουπιδότρυπες όπου πετώ τις ταλαιπωρημένες σκέψεις της καθημερινότητας μου.
Κάποιες άλλες, και εδώ σας βεβαιώ ότι είναι η πιο τυραννική πλευρά του εαυτού μου, λοιδορώ τους άλλους με μικρές παραγράφους γεμισμένους με σαρκασμό, πικρόχολα σχόλια και δεικτικές εκφράσεις, που μόνο σκοπό έχουν την προσωπική μου εκτόνωση και την ταπείνωση των άλλων. Ελπίζω να με συγχωρέσουν αν ποτέ τα διαβάσουν, αν και εγώ δεν τους έχω συγχωρέσει ακόμη την αφορμή που μου έδωσαν για να τα γράψω. Είναι αυτή η πραγματικότητα της κοσμικής ζωής μας, που μας έχει δέσει πισθάγκωνα και μόνη διέξοδος είναι η ελπίδα να καταστρέψουμε αυτόν το κόσμο με χάρτινα μαχαίρια και ακονισμένες λέξεις. Έπειτα θα πρέπει να τον ξαναφτιάξουμε με σκληρό εξώφυλλο και εικονογραφήσεις αντάξιες.
Τέλος, γράφω μυθιστορήματα. Μετρίως αλλά με αρκετή επιμονή. Κάποιοι λένε, ότι η Βασίλισσα της Αγγλίας με διαβάζει τακτικά, αλλά φυσικά δεν συμμερίζομαι τις φήμες.
Τον εαυτό μου τον βλέπω σαν ένα περίεργο μηχάνημα που βγάζει αφρούς, τινάζεται και στο τέλος φτύνει ένα χαρτάκι στην σχισμή εμπρός. Κάποιοι το μαζεύουν και το διαβάζουν με κάποιο ενδιαφέρον, άλλοι πάλι ρίχνουν σέντς και πατάνε με δύναμη τα κουμπιά για να ξαναβγάλει το επόμενο, περισσότερο με μια κάποια καλή διάθεση. Εγώ απλά γνωρίζω, ότι τα χαρτάκια υπάρχουν ήδη γραμμένα στον εγκέφαλο μου, και για έναν περίεργο τρόπο δεν βιάζομαι να φτύσω το χαρτάκι· έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να βγάζει αφρούς στην όλη διαδικασία και να αγνοεί τα επίμονα πατήματα των κουμπιών.
Σημαντικό όμως σε εμένα, και σας βεβαιώ με χαμόγελο, είναι η ευτυχία που μου παρέχει απλόχερα η οικογένεια μου.
Πότε αποφασίσατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας και γιατί;
Δεν υπήρξε κάποια συγκεκριμένη απόφαση. Θαρρώ, θα έπρεπε να ήταν κάτι το σημαντικό για να διεκδικώ την θύμηση του. Ένα πρωί άρχισα να γράφω. Και ένα άλλο πρωινό, έστειλα τα κείμενα μου στον Κέδρο όπου και εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο. Να αποκαλύψω, ότι εν μέσω των φυσιολογικών μου αναγκών, και στον ύπνο μου, μού έχουν έρθει οι καλύτερες εμπνεύσεις. Όμως η εκτέλεση αυτών, υπήρξε πάντα επίπονη διαδρομή. Αν και τυχαίνει συχνά να ξεχνώ τι έχω γράψει, δεν ξεχνώ τα μέρη, τον τρόπο και την εσώτερη βασανιστική αδημονία να τιθασεύω το χάος μέσα μου μετατρέποντας το σε δημιουργία.
Μου είναι αδύνατο να μην γράφω, και όταν κάποιες περιόδους αυτό συμβαίνει, είμαι εξαιρετικά δυστυχής σαν να με έχουν κατεβάσει από το τραίνο επειδή δεν είχα εισιτήριο.
Το γιατί, όμως δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ίσως γιατί αυτό θέλω να κάνω. Το σίγουρο όμως είναι ότι αν δεν έγραφα, θα κάπνιζα λιγότερο, θα διάβαζα λιγότερο, θα είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο, πιθανόν να είχα κάνει καριέρα στην κιθάρα και να έπαιζα σε μπάντα τις νύχτες σε μπαράκια. Θα γινόμουν αθυρόστομος ή εξαιρετικά θρήσκος, κάτι που θα με ενοχλούσε αφάνταστα, όταν θα έπινα μπίρα με τους ποδοσφαιρόφιλους φίλους μου. Με λίγα λόγια θα ήμουν εξαιρετικά ανυπόφορος στους γύρω μου αλλά περισσότερο στον ίδιο μου τον εαυτό.
Παππούς σας ήταν ο ποιητής Σταύρος Καρακάσης και θείος σας ο συγγραφέας Κώστας Καρακάσης. Πόσο έχει επηρεάσει το έργο σας η παρουσία τους στη ζωή σας;
Δίχως αυτούς πιθανόν να μην είχα την παραίνεση να ξεκινήσω να γράφω. Ο θείος μου, (Κώστας Καρακάσης), μου έδωσε την πνοή για να ξεκινήσω. Με εμπιστεύτηκε και μου στάθηκε. Και τον υπεραγαπώ, γιατί τον στερήθηκα για πολλά χρόνια και έτυχε να συναντηθούμε σε μια καμπή της ζωής μου, όπου με τον τρόπο του με βοήθησε να αλλάξουν όλα μέσα μου. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, να πω ότι είναι ένας ταχυδακτυλουργός συναισθημάτων, εξαίρετος σεφ, τζέντελμαν, και με χιούμορ που μπορεί να γκρεμίσει τοίχους. Ειδικά στο τελευταίο, έχουμε τέτοια ομοιογενή διάθεση για πειράγματα όπου κανείς δεν μας αντέχει και τους δύο στο ίδιο σημείο για πάρα πολύ ώρα. Οι επιστήμονες, έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Πέρα όμως απ’ αυτά, και όπως μπορεί εύκολα κανείς να υποθέσει, ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χέρι, πόδι, κεφάλι, οπότε τα γραπτά μου είναι αποτέλεσμα δικό μου. Βαθύτερη επιρροή στον τρόπο που σκέφτομαι, θα έλεγα ότι το χρωστώ στην μητέρα μου και στην αδερφή μου. Με τον τρόπο τους, συμπλήρωσαν αρκετές λέξεις σε αυτά που διαβάζετε στα έργα μου. Αλλά όχι μόνο· διέγραψαν επίσης, πολλές παραγράφους που δεν θα δει ανθρώπου μάτι.
Ο Βασιλιάς Ικελος, αν και πρωτόλειο έργο στηριζόταν σε μια δύσκολη και πολυεπίπεδη αφήγηση ενός νεαρού εργένη, του Αλέξη, όπου παράτησε την σιγουριά του πολεμικού ναυτικού για να φτιάξει την ζωή του από την αρχή. Στην διαδρομή, ερωτεύτηκε, γνώρισε ανθρώπους, εμπιστεύτηκε κάποιους άλλους, αποθαρρύνθηκε και νίκησε θα μπορούσε να πει κανείς. Χαρακτηριστικό του βιβλίου όμως, πέρα από την αφήγηση των γεγονότων, είναι η φαντασιακή περιγραφή προσώπων (όπως ο Βασιλιάς Ικελος), αλλά και ενός τοπίου που δημιουργείται στους εφιάλτες του Αλέξη, κατασπαράζοντας καθημερινά την πραγματικότητα του. Ο αναγνώστης στο τέλος, καλείται να ερευνήσει σε ποια πραγματικότητα αναπνέει ο Αλέξης τελικά.
Η Σιωπή της πόλης, από την άλλη, είναι ένα διαφορετικό βιβλίο, όπου η καθημερινή απελπιστική θέα των αστέγων με ώθησε να γράψω μια «καλή» ιστορία για έναν άστεγο. Η ιστορία κατά το ήμισυ, περιγράφει χαρακτηριστικά ανθρώπινων συμπεριφορών με τίτλους όπως : η λογική, η καρδιά κ.α. Στο τέλος, όλα αυτά τα πρόσωπα μπλέκονται και δημιουργούν την ιστορία. Υπάρχει πάντα κάτι να βγάλει κανείς από την ιστορία αυτή. Να σημειώσω εδώ, ότι η νουβέλα αυτή διατίθεται δωρεάν σε ebook, από τις βορειοδυτικές εκδόσεις.
Ετοιμάζετε κάτι αυτή την περίοδο;
Φυσικά. Έχω ήδη γράψει κάποια βιβλία - που όμως δεν βιάζομαι να τα προωθήσω. Το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Σαίτα, μια νέα νουβέλα μου σε free ebook.
Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Δυστυχώς, δεν έχω αρκετό, αλλά όταν έχω, τον μοιράζομαι με την κιθάρα μου και το διάβασμα.
Κλείνοντας θα ήθελα να προτείνετε στους αναγνώστες μας το αγαπημένο σας βιβλίο.
Είναι πολλά για να τα βάλω σε μια σειρά, και ακόμη πιο δύσκολο να μιλήσω για ένα βιβλίο. Ο Ζοζέ Σαραμάγκου είναι αγαπημένος μου και το Περί Θανάτου, ο διχοτομημένος υποκόμης του Καλβίνο, ο Μπαλζάκ σε αρκετά έργα του - όπως η Σεραφίνο - Ο Πόε - Χρυσός Σκαραβαίος, Σαμισό - Η αλλόκοτη ιστορία του Σλέμιλ, - Μυρτώ Κοντοβά - το κουβάρι των αλλόκοτων πραγμάτων. Εξαιρετικό κομψοτέχνημα/λογοτέχνημα είναι του Θερβάντες, ο Δον Κιχώτης, όπως και Henry Fielding με το Τομ Τζόουνς, όπως και ο Γιόζεφ Ροτ με πολλά έργα του, όπως Το Εμβατήριο Ραντέτσκυ, ο Άγιος πότης, Hotel Savoy κ.α.
Καταχράστηκα όμως τον χώρο σας, καλώντας πολλούς «φίλους» στην απάντηση μου.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Εγώ σας ευχαριστώ.
Βιογραφικό
Ο Νίκος Καρακάσης γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Από τις εκδόσεις κέδρος κυκλοφορεί το βιβλίο «Βασιλιάς Ίκελος» και από τις βορειοδυτικές εκδόσεις «η σιωπή της πόλης».
Διηγήματα του έχουν εμφανιστεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες. Τελευταία του συμμετοχή υπήρξε από τις εκδόσεις Σαίτα στο συλλογικό έργο : «Το παγκάκι» .
Περισσότερα για το συγγραφέα μπορείτε να βρείτε εδώ: http://sokinfun.blogspot.gr/
*Η συνέντευξη με τον συγγραφέα Νίκο Καρακάση δημοσιεύτηκε στο Λογοτεχνικό Ταξίδι (http://logotaxidi.blogspot.com/2013/07/blog-post_4.html) στις 04.07.2013
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου