Το Λογοτεχνικό Ταξίδι συνομιλεί με τη Στέλλα Καραμπακάκη

 

[Συνέντευξη στον Χάρη Γαντζούδη] 

"Η συγγραφή είναι αποτέλεσμα τόσο ταλέντου όσο και σκληρής δουλειάς. Για να έχουμε ένα πραγματικά καλό κείμενο στα χέρια μας ο δημιουργός του πρέπει να είναι ταλαντούχος και να το αξιοποιήσει αυτό δουλεύοντας εντατικά. Η συμβουλή που δίνω στους νέους συγγραφείς είναι να μην σταματάνε να γράφουν και ποτέ να μην πετάνε τα κείμενα τους, ακόμα κι αν πιστεύουν ότι δεν είναι καλά!" 

Στέλλα Καραμπακάκη 

Το Λογοτεχνικό Ταξίδι υποδέχεται τη Στέλλα Καραμπακάκη και συνομιλεί μαζί της για το έργο και τη ζωή της. 

Κυρία Καραμπακάκη σας καλωσορίζω στο Λογοτεχνικό Ταξίδι.

Καλώς σας βρήκα!

Μιλήστε μας λίγο για εσάς. Πώς είναι η καθημερινότητά σας;

Η καθημερινότητα μου αλλάζει, ανάλογα με τη χρονική περίοδο που διανύω. Περνάω σίγουρα ένα κομμάτι της ημέρας μου στις Εκδόσεις Πολύτροπον, οπού κάνουμε πολλά και δημιουργικά πράγματα σε συνεργασία με νέους συγγραφείς. Τις υπόλοιπες ώρες γράφω, διαβάζω, κάνω βόλτες ή κάθομαι στο σπίτι με αγαπημένους φίλους.

Την εμφάνιση σας στη λογοτεχνία την κάνατε το 2009 με το βιβλίο «Οι άντρες είναι σαν τα παπούτσια». Ποια είναι η υπόθεση του;

Πρόκειται για μια σάτιρα για τις σχέσεις των δυο φύλων και τα προβλήματα συνεννόησης που έχουν – μικρά ή μεγάλα. Ζούμε σε μια εποχή που μια έξτρα δόση γέλιου είναι απαραίτητη – εξάλλου είναι και ο καλύτερος τρόπος για να βλέπουμε όσα μας προβληματίζουν κατάματα και να αναζητάμε λύσεις σε αυτά!

Πώς ξεκινάτε να γράφετε ένα βιβλίο; Από πού εμπνέεστε;

Συνήθως έχω κάποια γενική ιδέα που μου έρχεται σε ανύποπτο χρόνο και στη συνέχεια εξετάζω αν μπορώ να την αναπτύξω ώστε να βγει κάτι αξιόλογο. Πάρα πολλές ιδέες μένουν στο συρτάρι γιατί δεν αξίζει να βγούνε παραέξω, αλλά κάποιες άλλες, λίγες, εξελίσσονται, βελτιώνονται και τελικά καταφέρνουν να ολοκληρωθούν και  να φτάσουν στα ράφια των βιβλιοπωλείων.

Το 2010 συνεργαστήκατε με τον πατέρας σας για το βιβλίο «Ένα Ξωτικό στον Κήπο της Ουτοπίας». Πώς ήταν η συνεργασία σας και τι συναντάμε στις σελίδες του;

Το βιβλίο αυτό είναι ένας διάλογος δύο γενεών, πεζού με ποίηση, πατέρα με κόρη. Μια αναζήτηση της Ουτοπίας, μέσα από στίχους και δυνατές εικόνες που ταξιδεύουν τον αναγνώστη σε τόπους μακρινούς και κοντινούς ταυτόχρονα, σε πραγματικότητα και φαντασία. Τα πεζά κείμενα, του Βασίλη Καραμπακάκη, έχουν βραβευτεί και με το Πρώτο Βραβείο του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός. Το βιβλίο αυτό κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Περίπλους.

Το τελευταίο σας βιβλίο φέρει τον τίτλο «Ένα μπακούρι στην Αθήνα». Μιλήστε μας λίγο για αυτό.

Πρόκειται και πάλι για μια σάτιρα με θέμα τις ανθρώπινες σχέσεις, που έχει τη μορφή ημερολογίου και επικεντρώνεται στην ανάγκη που έχουμε να ακολουθούμε τα στερεότυπα τις σύγχρονης κοινωνίας, τα οποία σε αρκετές περιπτώσεις μας κάνουν περισσότερο δυστυχισμένους, παρά ευτυχισμένους. Αυτή την ανάγκη και σατιρίζω ουσιαστικά μέσα από το τελευταίο μου βιβλίο.

Εκτός από το να γράφετε, διδάσκετε και την τέχνη της συγγραφής σε νέους ανθρώπους. Τελικά η συγγραφή είναι θέμα ταλέντου ή σκληρής δουλειάς; Ποια συμβουλή δίνετε στους ανθρώπους που παρακολουθούν τα σεμινάρια σας;

Η συγγραφή είναι αποτέλεσμα τόσο ταλέντου όσο και σκληρής δουλειάς. Για να έχουμε ένα πραγματικά καλό κείμενο στα χέρια μας ο δημιουργός του πρέπει να είναι ταλαντούχος και να το αξιοποιήσει αυτό δουλεύοντας εντατικά. Η συμβουλή που δίνω στους νέους συγγραφείς είναι να μην σταματάνε να γράφουν και ποτέ να μην πετάνε τα κείμενα τους, ακόμα κι αν πιστεύουν ότι δεν είναι καλά!

Πολλές φορές χειρόγραφα που δεν έχουν κάποια λογοτεχνική αξία μπορούν να αποτελέσουν την καλύτερη πρώτη ύλη για ένα πραγματικό αριστούργημα. Δεν πρέπει λοιπόν να τα «ξεφορτωνόμαστε» χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά να τα φυλάμε στο συρτάρι και να ανατρέχουμε σε αυτά που και που αναζητώντας έμπνευση.

Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

Ήρεμα, με φίλους συνήθως, ή με τα δυο κατοικίδια ζωάκια που έχουμε στο σπίτι, τα οποία και υπεραγαπώ. Καταπιάνομαι με διαφορετικές καλλιτεχνικές δραστηριότητες κατά καιρούς, όχι με την ίδια επιτυχία πάντα, αλλά με αρκετό κέφι και όρεξη!

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Θέλω να ξεκουραστώ λίγο, μιας και δεν υπάρχει καλύτερη εποχή από το καλοκαίρι στην Ελλάδα για διακοπές και χαλάρωση, και να συνεχίσω να γράφω, αλλά και να συνεργάζομαι με νέους δημιουργούς βοηθώντας τους να ολοκληρώνουν τα δικά τους έργα με μεγαλύτερη ευκολία και περισσότερη αισιοδοξία!

Κλείνοντας θα ήθελα να προτείνετε στους αναγνώστες μας το αγαπημένο σας βιβλίο.

Δεν μπορώ να πω πως είναι το ίδιο πάντα! Σίγουρα «Οι Μποέμ» του Νταν Φρανκ είναι μια πολύ αγαπημένη μου επιλογή όμως.

Σας ευχαριστώ πολύ.  

Βιογραφικό 

Η Στέλλα Καραμπακάκη γεννήθηκε στις 22 του Απρίλη, στα όρια του χειμώνα και της άνοιξης, και είναι Ταύρος, συνήθως σε υαλοπωλείο. Είναι απόφοιτη του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει τελειώσει το Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης και έχει παρακολουθήσει για πολλά χρόνια μαθήματα μουσικής στο "Ωδείο Φίλιππος Νάκας". Γνωρίζει αγγλικά, ρωσικά και βουλγαρικά. Ασχολείται με τη συγγραφή, τη ζωγραφική, και τη στιχουργική. Το πρώτο βιβλίο της "Οι άντρες είναι σαν τα παπούτσια", κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 2009, από τις εκδόσεις Πολύτροπον. Τον Νοέμβρη του 2010 οι εκδόσεις Περίπλους προχωρούν σε μια avant-garde έκδοση, το "Ένα ξωτικό στον κήπο της ουτοπίας", όπου η Στέλλα γράφει την ποίηση και ο πατέρας της την πρόζα, σε ένα παιχνίδι δυο γενεών για την αναζήτηση της Ουτοπίας. Το καλοκαίρι του 2012 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πολύτροπον το βιβλίο της με τίτλο "Σαν τον Αλήτη με τη Λαίδη", το οποίο εξαντλήθηκε και τώρα κυκλοφορεί σε 2η έκδοση. Ακολούθησε, το καλοκαίρι του 2013, η έκδοση του νέου της βιβλίου, και πάλι από τις εκδόσεις Πολύτροπον, με τίτλο "Ένα μπακούρι στην Αθήνα".

Στα βιβλία της σατιρίζει τις σχέσεις των δυο φύλων, με πηγαίο χιούμορ και ένα ιδιαίτερα καυστικό λεξιλόγιο.

Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί από τον Θάνο Λυμπερόπουλο.

*Η συνέντευξη με την συγγραφέα Στέλλα Καραμπακάκη δημοσιεύτηκε στο Λογοτεχνικό Ταξίδι (http://logotaxidi.blogspot.com/2013/07/blog-post_25.html) στις 25.07.2013