Το Λογοτεχνικό Ταξίδι συνομιλεί με τη Σοφία Βόικου

 

[Συνέντευξη στον Χάρη Γαντζούδη] 

"Η συγγραφή για μένα είναι ψυχοθεραπεία, φυγή από τα προβλήματα της καθημερινότητας – ίσως γι'αυτό συνήθως γράφω όταν αισθάνομαι 'εγκλωβισμένη'". 

Σοφία Βόικου 

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε γαλλική φιλολογία και από τότε που θυμάται τον εαυτό της έγραφε  ημερολόγια, σκέψεις, μικρά διηγήματα μέχρι το 2009 που κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα "Το κόκκινο σημάδι". Από τότε έχουν κυκλοφορήσει άλλα τρία μυθιστορήματα της, με τελευταίο το "Στη σκιά του Αυγερινού", με τα οποία κατάφερε να κερδίσει τους αναγνώστες. Το Λογοτεχνικό Ταξίδι υποδέχεται τη συγγραφέα Σοφία Βόικου και συνομιλεί μαζί της για τη ζωή και το έργο της.  

 Κυρία Βόικου σας καλωσορίζω στο Λογοτεχνικό Ταξίδι.

Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση του ταξιδιού. Εύχομαι να είναι ένα ταξίδι γεμάτο εμπειρίες κι όνειρα, ένα ταξίδι που θα μας κάνει όλους πιο “πλούσιους”, όπως από λέει στην 'Ιθάκη' του κι ο αγαπημένος μου Κωνσταντίνος Καβάφης.

Αν σας ζητούσα να περιγράψετε τον εαυτό σας με τρεις μόνο λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;

Μμμ... Τελειομανής, ονειροπόλα, ψυχαναγκαστική. Όχι αναγκαστικά με αυτή τη σειρά.

Πώς και πότε γεννήθηκε η αγάπη σας για τη συγγραφή;

Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μ'ένα μολύβι στην αρχή, μια γραφομηχανή στη συνέχεια, στον υπολογιστή αργότερα. Ημερολόγια, σκέψεις, μικρά διηγήματα, επαγγελματικά κείμενα.

Υπήρχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι κάποτε θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο. Άρχισα πολλά αλλά ποτέ δεν είχα την πειθαρχία να τα τελειώσω. Φαίνεται όμως ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κι όταν ξεκίνησα το “Το κόκκινο σημάδι”, ήμουν σίγουρη ότι θα το τελείωνα. Η συγγραφή για μένα είναι ψυχοθεραπεία, φυγή από τα προβλήματα της καθημερινότητας – ίσως γι'αυτό συνήθως γράφω όταν αισθάνομαι 'εγκλωβισμένη'.

   Πριν 4 χρόνια κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο «Το κόκκινο σημάδι». Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό το πρώτο βήμα και πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να γίνει η αρχή και το βιβλίο σας να βρεθεί στις προθήκες των βιβλιοπωλείων;

Ξεκίνησα να γράφω “Το κόκκινο σημάδι” ως φυγή από την πίεση της δουλειάς και των καθημερινών 'πρέπει'. Γράφοντας το, δραπέτευα κι εγώ μαζί με την Αργυρώ - Εύα Κασίς, ταξίδευα στο χώρο και το χρόνο, έκλαιγα και γελούσα με τους ήρωες μου. Ένιωθα κυριολεκτικά πως 'βρισκόμουν αλλού'. Όταν έβαλα την τελευταία τελεία και μετά από τη γνώμη ορισμένων ανθρώπων που εκτιμούσα, αποφάσισα να το στείλω σε κάποιους εκδοτικούς οίκους.

Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο για κάποιο πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα να δει το έργο του να εκδίδεται. Ευτυχώς, ήμουν από τις τυχερές. Ενδιαφέρθηκαν αμέσως οι Εκδόσεις Ψυχογιός και τα πάντα πήραν το δρόμο τους με εύκολο κι ευχάριστο τρόπο. Γι'αυτό λέω πάντα στους ανθρώπους να κυνηγάνε τα όνειρά τους. Θα έρθει κάποια στιγμή που θα πραγματοποιηθούν – αν όχι όλα τουλάχιστον τα περισσότερα – αρκεί να μην το βάλουν κάτω και να μην ρίχνουν ευθύνες στις εξωτερικές συνθήκες. Να κοιτάνε πρωτίστως να βελτιώνουν τον εαυτό τους, μόνο έτσι γίνεται καλύτερος ο κόσμος.

  Ακολούθησαν τα βιβλία «Το ταξίδι της φωτιάς» και «Πικρό γλυκό λεμόνι». Πείτε μας λίγα λόγια για το κάθε ένα.

Προσωπικά, “Το ταξίδι της φωτιάς” είναι το αγαπημένο από τα βιβλία μου, αν και αναλογικά έχει πουλήσει τα λιγότερα αντίτυπα από όλα. Διαδραματίζεται σε δύο εποχές, στο Μεσαίωνα και στο σήμερα, στη Γαλλία. Θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει ένα 'παραμύθι για μεγάλους', στην ουσία όμως είναι ένα ταξίδι προς την αυτογνωσία.

Το “Πικρό Γλυκό Λεμόνι” είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που αφορά γεγονότα που έχουν συμβεί

στην εποχή του Εθνικού Διχασμού το 1916 και στο τέλος του ελληνικού Εμφυλίου. Αναφέρεται κυρίως σε ένα σχετικά άγνωστο ιστορικό γεγονός όπου 6.500 Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες, δίχως τη θέλησή τους μεταφέρθηκαν κρυφά το 1916 στο Γκέρλιτζ της Γερμανίας κι έμειναν για τρία ολόκληρα χρόνια εκεί, αφήνοντας πίσω τους γονείς, γυναίκες, παιδιά. Στον ξένο τόπο δημιούργησαν φιλίες, νέους έρωτες, οικογένειες... Μια ολόκληρη γενιά αργότερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται με έναν τραγικό τρόπο. Τα υπόλοιπα όμως ας τα αφήσουμε να τα ανακαλύψει ο αναγνώστης.

Στο τελευταίο βιβλίο σας «Στη σκιά του Αυγερινού» η Τερέζα Βολάνη [ η ηρωίδα] είναι μια δυναμική γυναίκα η οποία σπάει τα στερεότυπα μιας εποχής. Ποια η αφορμή για τη συγγραφή του;

Αφορμή στάθηκε η θυελλώδης ζωή της Καμίλ Κλωντέλ, γλύπτριας, μαθήτριας και ερωμένης του Αύγουστου Ροντέν του μεγαλύτερου σύγχρονου γλύπτη. Όπως και η ηρωίδα μου, η Καμίλ, ήταν μια γυναίκα που σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία τόλμησε να παλέψει για τα 'θέλω' της, να κυνηγήσει τα όνειρά της και να διεκδικήσει το δικαίωμά της στην καλλιτενχική δημιουργία. Δυστυχώς όμως, αναγκάστηκε να πληρώσει το ανάλογο τίμημα.

Όλα σας τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Πώς είναι η συνεργασία σας;

Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που συνεργάζεται με τις “εκδόσεις Ψυχογιός”, από όλες τις απόψεις. Προσφέρουν την ασφάλεια και την ελευθερία που χρειάζεται ένας συγγραφέας για να δημιουργήσει απρόσκοπτα.

 Αν τρυπώναμε στη βιβλιοθήκη σας ποιους συγγραφείς θα συναντούσαμε στα ράφια της; Έχετε επηρεαστεί από κάποιον;

Και ποιους δεν θα συναντούσατε... Πάρα πολλούς... Ξένους κι έλληνες... Σύγχρονους και κλασικούς... Θα βρίσκατε άφθονη γαλλική λογοτεχνία στο πρωτότυπο. Περίοπτη θέση ωστόσο κατέχει ο Καζαντζάκης, ο Τσίρκας, ο Καβάφης, ο Καμύ, ο Γιάλομ, ο Χένρι Μίλλερ...

Δεν μου έρχεται στο μυαλό συγκεκριμένα κάποιος συγγραφέας από τον οποίο έχω επηρεαστεί. Σίγουρα όμως, όλα τα αναγνώσματα μου υποσυνείδητα έχουν επηρεάσει και τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο γραφής μου.

Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

Διαβάζοντας, γράφοντας, παίζοντας με την κόρη μου, με την οικογένεια μου, παρέα με φίλους... Τίποτα εξωφρενικό.

Κλείνοντας θα ήθελα να προτείνετε στους αναγνώστες μας το αγαπημένο σας βιβλίο.

Θα προτείνω ένα βιβλίο που δεν ξέρω αν είναι το πιο αγαπημένο μου, σίγουρα όμως είναι ένα βιβλίο που το λάτρεψα όταν το διάβασα. “Όταν έκλαψε ο Νίτσε”, του Ίρβιν Γιάλομ.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Εγώ σας ευχαριστώ για την όμορφη παρέα. 

Βιογραφικό 

Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Νίκαιας, στη Γαλλία, στον τομέα της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού των χωρών της Μεσογείου. Σπούδασε επίσης Ιστορία της Τέχνης στην Ecole du Louvre στη Γαλλία. Έχει διδάξει Θεωρία της Επικοινωνίας και Ιστορία της Τέχνης στην ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ για χρόνια διατηρούσε μόνιμη στήλη για τα εικαστικά δρώμενα σε διάφορα πολιτιστικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης. Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση βιβλίων και έχει γράψει δύο παραμύθια για παιδιά, ενώ από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χώρο της διαφήμισης και επικοινωνίας. Έχοντας περάσει από τη θέση της κειμενογράφου και καταλήγοντας διευθύντρια δημιουργικού, πολλές διαφημιστικές καμπάνιες φέρουν την υπογραφή της. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ, ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, και ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ και ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ.

*Η συνέντευξη με την συγγραφέα Σοφία Βόικου δημοσιεύτηκε στο Λογοτεχνικό Ταξίδι (http://logotaxidi.blogspot.com/2013/07/blog-post_21.html) στις 21.07.2013