ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ | ΠΟΙΗΜΑ

 

Βγήκα στο μπαλκόνι

να αναπνεύσω καθαρό αέρα.

Η παγωνιά άρχισε να απλώνεται

σαν ρούχο στο σώμα μου.

Με κοίταξα.

«Είμαι γυμνός» ψέλλισα.

Ένα βήμα πίσω.

«Όχι» διέταξα

και άρχισα να κλαίω. 

Ηρέμησα γρήγορα.

Βοήθησε η σκέψη 

πως η συμφιλίωση καρδιάς και μυαλού

συχνά

περνά από την ταπείνωση.