ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ | ΠΟΙΗΜΑ

 

Μια κίνηση πιάνει το βλέμμα.

Μια σκιά στον απέναντι τοίχο

ανεβαίνει, κατεβαίνει, χάνεται, εμφανίζεται.

Κάνω ησυχία και την ακολουθώ με το βλέμμα.

Προσέχω την ανάσα μου.

Κάπου δυσκολεύομαι,

κάπου μουδιάζω,

μα δεν σταματώ να την ακολουθώ.

Από μικρό παιδί,

στο σκοτάδι, στις σκιές, έβρισκα νόημα

και έφτιαχνα κόσμους

στους οποίους χανόμουν

μέχρι κάποιο φως ή κάποια φωνή

να με επαναφέρει.

Τα χρόνια πέρασαν,

και τα σκοτάδια και οι σκιές

σπάνια εμφανίζονται με αυτόν τον τρόπο.

Όμως, κάθε φορά,

πριν πατήσω τον διακόπτη,

το βλέμμα ψάχνει στον απέναντι τοίχο τη σκιά,

για να ξεκινήσει η περιπλάνηση.