Ή ΕΣΥ Ή ΚΑΝΕΙΣ

 

Ακολουθώ τη ζωή.

Σέρνω τον εαυτό μου σε κοινωνικά καλέσματα.

Χαμογελώ σε πρόσωπα μα μόνο τα χείλη σπάνε.

Η γλώσσα καθηλωμένη πίσω από τα δόντια.

Δεν έχει διάθεση να πλέξει καμιά λέξη.

Κι αν ξεφύγει κάποια λέξη

που η συνθήκη απαιτεί

ξύλινη, νεκρή

βγαίνει.

«Σε θέλω» είπα προχθές

και ξάπλωσα  σε σώμα που έκαιγε.

Αυτό το κατάλαβα από τον ιδρώτα που κυλούσε στο σεντόνι.

Το δικό μου σώμα νεκρό

όπως και οι λέξεις μου.

δεν αντιλαμβάνεται τέτοια πράγματα.

Κι ύστερα απορρίπτω τα πάντα.

Τίποτα δε με καλύπτει.

Τίποτα δε με συμπληρώνει.

Τίποτα δε με ανασταίνει.

Και κανένας λόγος δεν υπάρχει

να συμβιβαστώ με κάτι.

Ή όλα ή τίποτα.

Ή εσύ ή κανείς.